حسین عظیم زاده

به راحتی می توان ادعا کرد که علوم انسانی غربی، با یافته ها و اظهاراتش، دست کم در موارد فراوانی با دین و ارزش های دینی و فرهنگی ما در تضاد و تقابل است؛ زیرا علوم انسانی موجود براساس مبانی و تفکرات اومانیستی، پلورالیسم، سکولاریسم و نسبی گراییِ ناشی از جهان بینی غربی و در راستای تأمین نیازهای انسان غربی طراحی، تولید و تدوین شده است. ازاین رو، ضرورت اسلامی سازی این علوم و کاربردی کردن آنها بیش از پیش بر همگان محرز می شود. این موضوع از همان سال های ابتداییِ انقلاب اسلامی به عنوان مسئله ای اساسی موردتوجه بوده است و علاوه بر آن، توجه به علوم انسانی، همواره از مطالبات جدی امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری بوده است. ازآنجاکه علوم انسانیِ اسلامی، به عنوان روح همه علوم، می تواند به علوم دیگر جهت دهد و آنها را علاوه بر شئون مادی، در جنبه های معنوی انسانی نیز اثربخش سازد، در این پژوهش کوشیده ایم به این موضوعات بپردازیم: تبیین لزوم آینده پژوهی علوم انسانیِ اسلامی در دانشگاه های ایران؛ نقش آینده پژوهی در دستیابی به اهداف دانشگاه ها در حوزه علوم انسانیِ اسلامی؛ فرایند آینده نگاری راهبردی علوم انسانیِ اسلامی براساس نظر جوزف وروس.