غلامحسین توکلى

اخلاق از حوزه­های مهم زندگی است. فیلسوفان اخلاق در فلسفه ی اخلاق و همچنین در فرا اخلاق (اخلاق نقدی ویا اخلاق تحلیلی) با نگاهی فلسفی به بررسی مسایل مرتبط با اخلاق می­پردازند. یکی از این مسایل مهم این است که آیا ارزش­های اخلاقی دارای واقعیت­اند یا صرفاً ابداع انسان­اند. به تعبیر دیگر، آیا جملات اخلاقی صرفاً انشایی هستند و بیان خواست و احساسات گوینده­اند یا اخباری هستند، یعنی قضیه­اند و دارای مابه ازای خارجی می­باشند. حال، روی این فرض که محمولات این قضایا عینی باشد، آیا عینیّت این قضایا به صورت عینیّت قضایای تجربی است، یا عینیّت قضایای اخلاقی از گونه­ی دیگر است، و اگر از گونه ی دیگر است این عینیّت به چه نحو است. واقع گرایی اخلاقی دیدگاهی است که به وجود امور واقعی که اعمال و اشیا در رابطه با آن ها، درست یا غلط، خوب یا بد می­شود معتقد است. طبق این دیدگاه، صفات اخلاقی، صفات اصیل چیزها یا کارها هستند. امّا، نا­واقع­گرایان فکر می­کنند که ما در جهانی به سر می­بریم که هیچ ارزش عینی در آن وجود ندارد. و بنابر نظر این گروه، انسان تصوّرات خود را از ارزش­های اخلاقی- بر اساس این که انسان مخلوقی با احساس و نیاز و امیال خاص است ــ به دست میآورد، و بنابراین، سرچشمه ی ارزش­ها در خود انسان است.