محمد همتی نژاد

پژوهش حاضر رابطه خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی و روش های مدیریت کلاس آنان را بررسی می کند. از مجموع 178 نفر معلم تربیت بدنی مرد و زن در مقاطع راهنمایی و متوسطه شهرستان رشت (107 نفر زن و 71 نفر)، 148 نفر در این پژوهش شرکت کردند (82 درصد). برای انجام پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی 16 سؤالی جفری جی مارتین (2003) در چهار بُعد دانش آموز، فضا، زمان و سازمان و پرسشنامه 20 سؤالی روش های مدیریت کلاس های تربیت بدنی مک کورماک (1997) با گزینه های پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. ثبات درونی این پرسشنامه ها، با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 86/0 و 80/0 محاسبه و تأیید شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، t مستقل و همچنین آزمون یومن ویتنی در سطح معنیداری 05/0 ≤ P تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد بین خودکارآمدی معلمان و روش مدیریت پیشگیرانه آن ها رابطه منفی و معنیداری وجود دارد (23/0- =R)، ولی رابطه خودکارآمدی معلمان با مدیریت حمایتی و مدیریت اصلاحی معنی دار نیست. همچنین بین بُعد رفتار دانش آموزان در خودکارآمدی و سه روش مدیریت پیشگیرانه (21/0 =R) ، حمایتی (33/0 =R) و اصلاحی معلمان (16/0 =R) رابطه مثبت و معنیداری مشاهده می-شود، در حالی که بین بُعد فضا با روش مدیریت اصلاحی و مدیریت پیشگیرانه معلمان رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان می دهد بین بُعد فضا و روش مدیریت حمایتی معلمان (16/0- =R)، بُعد زمان و همه روش های مدیریت معلمان (38/0- =R تا 22/0- =R ) و بُعد سازمان و روش مدیریت پیشگیرانه (60/0- =R) رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. در نهایت، یافته های پژوهش نشان می دهد بین ابعاد خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی (رفتار دانش آموزان، زمان، فضا و سازمان) و همچنین روش های مدیریت آن ها در کلاس های تربیت بدنی (روش مدیریت اصلاحی، پیشگیرانه و حمایتی) در دو مقطع راهنمایی و متوسطه تفاوت معنی داری وجود ندارد.