مهدی مقامی

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین سبک های رهبری با رفتارهای مدیریت ریسک در مدیران گروه و رؤسای تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور بود. تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا گردید. جامعة آماری تحقیق 72 مدیرگروه و رییس تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور بود که کل جامعه به روش تمام شماری به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامة استاندارد مدیریت ریسک و سبک های رهبری بود که روایی و پایایی آن در تحقیقات مختلف سنجیده شده است. در تحقیق حاضر نیز روایی محتوایی و صوری ابزار تحقیق با استفاده از نظر استادان و متخصصان لحاظ شد و پایایی آن از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد (پرسشنامة مدیریت ریسک 84 /0 = α، پرسشنامة سبک های رهبری 78 /0 = α) . یافته ها نشان داد بین رفتارهای مدیریت ریسک با سابقة کار مدیریتی و سابقة مربیگری رابطة معناداری وجود دارد (05 /0P>). از طرفی بین رفتارهای مدیریت ریسک با سطح تحصیلات مدیران و وضعیت مربیگری رابطة معناداری مشاهده نشد (05 /0P>). از نتایج دیگر تحقیق این بود که بین رفتارهای مدیریت ریسک در سطوح مختلف سبک های رهبری تفاوت معناداری مشاهده شد (05 /0P>). باوجود این رفتارهای مدیریت ریسک در سطوح مختلف وضعیت استخدامی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05 /0P>). در نهایت اینکه بین سبک های رهبری و رفتارهای مدیریت ریسک مدیران ارتباط معناداری مشاهده شد (05 /0P>). یافته ها نشان داد که سطوح اجرای رفتارهای مدیریت ریسک اعضای گروه های تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور، وضعیت نسبتاً مطلوبی ندارد. بنابراین نیاز به آموزش بیشتر و ایجاد فرصت های مناسب تر برای مدیران گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی جهت آشنایی با روش های مدیریت ریسک و به کارگیری آن در برگزاری و اجرای مسابقات و رویدادهای ورزشی ضروری و مهم است.

در این تحقیق، نگرش بازیکنان لیگ برتر درباره آسیب پذیرترین اندام ها و مکانیسمهای اصلی آسیب در ورزش فوتبال شناسایی و با نگرش بازیکنان برتر آسیا و اروپا مقایسه شدند. تحقیق حاضر، پیمایش به همراه فرا تحلیل است. نمونه آماری را 88 بازیکن لیگ برتر فوتبال (1383) تشکیل دادند که به طور خوشه ای در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند و گذشته نگر است. بازیکنان، تکل (تکل شدن و تکل زدن) و برخورد را مهم ترین مکانیسم ایجابی آسیب دانستند و زانو، ران و مچ را آسیب پذیرترین اندامها هنگام فوتبال تشخیص دادند. بازیکنان ایرانی در مقایسه با بازیکنان برتر کشورهای دیگر، تنها نسبت به آسیبهای تنه و ستون فقرات به اندازه کافی هوشیار نبودند. آگاهی از مکانیسمهای اصلی آسیب و آسیب پذیرترین اندام ها هنگام فوتبال، می تواند برای بازیکنان، مربیان، مربیان بدنساز و پزشکان تیمها بسیار مفید باشد. راه های استفاده صحیح از این گونه اطلاعات در بخش نتیجه گیری مقاله ارائه خواهند شد.

تنظیم نامناسب در پویایی میتوکندری با اختلال در تنظیم متابولیسم همراه است و به بیماری های متابولیکی منجر می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژن Drp1، Cyp1a1 و بیان پروتئین CYP1A1 عضله نعلی رت های نر دیابتی است. در این مطالعه تجربی 24 سر رت نر ویستار به طور تصادفی به 3 گروه دیابت (D)، گروه کنترل (Ct)، و گروه تمرین+دیابت (ED) تقسیم شدند. مدل دیابت در رت ها با تزریق STZ القا شد. گروه ED به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته پروتکل تمرین هوازی را اجرا کردند. پس از اتمام پروتکل، عضله نعلی رت ها استخراج، و از روش RT-PCR، برای سنجش بیان ژن Drp1 و Cyp1a1 و از روش الایزا برای سنجش بیان پروتئین CYP1A1 استفاده شد. میزان RNA با استفاده از فرمول  محاسبه و سپس داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروه ها در بیان ژن Drp1 (001/0P£) و Cyp1a1 (017/0P£)، بیان پروتئین CYP1A1 (028/0=P) و گلوکز (001/0P£) نشان داد. دیابت بیان ژن Drp1 و Cyp1a1 و بیان پروتئین CYP1A1 را در عضله اسکلتی افزایش داد. این در حالی است که تمرین فقط بیان ژن Drp1 را کاهش داد (013/0=P). دیابت به افزایش گلوکز، بیان ژن Drp1 و Cyp1a1 و بیان پروتئین CYP1A1 در عضله اسکلتی منجر می شود. اما تمرین، تنها از افزایش بیان ژن Drp1 پیشگیری کرد.