مجید وصالی ناصح

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی طبیعت محور مبتنی بر باغبانی، بر هماهنگی بینایی-حرکتی و شاخص های ترسیمی کودکان دختر 5 سال بود. بدین منظور، به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از کودکان شهر اصفهان بدون سابقه حضور در پیش دبستانی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. پس از برگزاری پیش آزمون، گروه آزمایش در پرتکل فعالیت بدنی طبیعت محور شامل هشت جلسه 60 دقیقه ای (دو بار در هفته) تمرین کردند. سپس هر دو گروه در پس آزمون شرکت کردند. بینایی-حرکتی و ترسیم شکل توسط آزمون بندرگشتالت ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-24 در دو بخش توصیفی شامل (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس برای اثربخشی فعالیت بدنی طبیعت محور) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد که تمرینات فعالیت بدنی طبیعت محور مبتنی بر باغبانی بر هماهنگی بینایی-حرکتی و شاخص های ترسیمی کودکان پنج ساله تاثیر معنی دار دارد (05/0> p). تفاوت بین دو گروه آزمایش و کنترل نشان داد که کودکانی که در محیط طبیعی فعالیت داشتند به طور معنی دار هماهنگی بینایی-حرکتی و شاخص های ترسیمی بهتری داشتند (05/0> p). به طور کلی، فعالیت بدنی طبیعت محور و باغبانی به کودکان کمک می کند تا برای ورورد به مدرسه مهارت های حسی-حرکتی از جمله مهارت های نگارشی و ترسیمی خود را بیشتر رشد دهند.

هدف تحقیق حاضر توصیف و مقایسه تبحرحرکتی دانش آموزان دختر و پسر10و 11 ساله شهرستان ارومیه بود. 360 دانش آموز (180 پسر و 180 دختر) از پایه های چهارم و پنجم مدارس دولتی مقطع ابتدایی شهرستان ارومیه به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری تحقیق حاضر مجموعه آزمون تبحرحرکتی بروینینکس ازرتسکی(BOTMP ) بود. دو گروه آزمونگر آموزش دیده اجرای آزمونها و ثبت اطلاعات را برعهده داشتند. نمرات خام حاصل از اجرای آزمونها ثبت و پس از تبدیل به نمرات استاندارد T ، به تفکیک جنسیت و سن طبقه بندی و مقایسه شدند. از روشهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی t مستقل و تحلیل واریانس دوطرفه برای مقایسه گروهها به تفکیک جنسیت و سن در سطح معناداری 05/0=α استفاده شد. نتایج نشان داد پسران در مهارتهای حرکتی درشت و دختران در مهارتهای حرکتی ظریف به صورت معناداری بهتر از گروه مقابل بودند. در تبحر حرکتی هم، برتری از آن دختران بود. دانش آموزان 11 ساله در مهارتهای حرکتی درشت و تبحر حرکتی به صورت معناداری نسبت به دانش آموزان 10 ساله بهتر عمل کردند اما در مهارتهای حرکتی ظریف تفاوت معناداری بین دانش آموزان 10 و 11 مشاهده نشد.

هدف تحقیق حاضر توصیف و مقایسه تبحر حرکتی دانش آموزان دختر و پسر10 و 11 ساله شهرستان ارومیه بود. به همین منظور تعداد 360 دانش آموز (180 پسر و 180 دختر) از پایه های چهارم و پنجم مدارس دولتی مقطع ابتدایی شهرستان ارومیه به صورت تصادفی خوشه­ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار اندازه­گیری تحقیق حاضر مجموعه آزمون تبحر حرکتی بروینینکس- ازرتسکی(BOTMP ) بود. دو گروه آزمونگر آموزش دیده اجرای آزمون ها و ثبت اطلاعات را برعهده داشتند. نمرات خام حاصل از اجرای آزمونها ثبت و پس از تبدیل به نمرات استاندارد T ، به تفکیک جنسیت و سن طبقه­بندی و مقایسه شدند. از روشهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی t مستقل و تحلیل واریانس دوطرفه برای مقایسه گروه ها به تفکیک جنسیت و سن استفاده گردید. سطح معناداری برای تمام آزمون ها 05/0=α در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد پسران در مهارت های حرکتی درشت و دختران در مهارت های حرکتی ظریف به صورت معناداری بهتر از گروه مقابل بودند. در تبحر حرکتی هم برتری از آن دختران بود. دانش آموزان 11 ساله در مهارت های حرکتی درشت و تبحر حرکتی به صورت معناداری نسبت به دانش آموزان 10 ساله بهتر عمل کردند اما در مهارت های حرکتی ظریف تفاوت معناداری بین دانش­آموزان 10 و 11 مشاهده نشد.