امیرحسین حقیقی

امیرحسین حقیقی

مدرک تحصیلی: دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۴۱ تا ۴۴ مورد از کل ۴۴ مورد.
۴۱.

اثر تمرینات استقامتی بر سایتوکین های پیش التهابی و مقاومت به انسولین در مردان چاق(مقاله علمی وزارت علوم)

حوزه های تخصصی:
  1. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی آسیب شناسی ورزشی
  2. حوزه‌های تخصصی تربیت بدنی فیزیولوژی ورزشی علم تمرین
تعداد بازدید : ۲۲۵۹ تعداد دانلود : ۱۰۶۶
هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی بر میزان سایتوکین های پیش التهابی و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور 16 نفر از استادان و کارکنان غیر فعال دانشگاه تربیت معلم سبزوار یا دامنه سنی 35 تا 48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند : گروه تمرین استقامتی چاق ، گروه کنترل چاق. یک گروه 8 نفری نیز تحت عنوان گروه کنترل لاغر برای مقایسه با گروه کنترل چاق به صورت داوطلبانه انتخاب شدند . از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 13 هفته و هر هفته 3 جلسه تحت تاثیر تمرینات استقامتی قرار گرفتند . برنامه تمرینات استقامتی شامل دویدن مداوم با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی موجب کاهش معنی دار سطوح پایه TNF-a و IL-6 و نیز شاخص مقاومت به انسولین می شود. به علاوه مشخص شد که در حالت پایه ، غلظت های سرمی TNF-a و IL-6 و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق به طور معنی داری بیشتر از مردان لاغر بود. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین TNF-a پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین و میزان IL-6 پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین در کل آزمودنی ها مشاهده شد . بنابراین می توان گفت که انجام تمرینات استقامتی موجب کاهش سایتوکین های پیش التهابی در مردان چاق می گردد. این کاهش می تواند با بهبود مقاومت به انسولین در این مردان همراه باشد.
۴۲.

اثر تمرینات مقاومتی بر مقاومت به انسولین و آدیپونکتین سرم در مردان نسبتا چاق(مقاله علمی وزارت علوم)

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۴۵۷ تعداد دانلود : ۷۵۳
هدف تحقیق حاضر مقایسه میزان آدیپونکتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق و لاغر و بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر این شاخص ها در مردان چاق بود؛ به همین منظور تعداد 24 نفر )16 نفر مرد چاق و 8 نفر مرد لاغر( از اساتید و کارکنان غیر فعال دانشگاه تربیت معلم سبزوار با دامنه سنی 35-48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مردان چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی یا گروه کنترل قرار گرفتند. از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خون گیری به عمل آمد، سپس گروه های آزمایش به مدت سه ماه تحت تاثیر تمرینات مقاومتی قرار گرفتند. تمرینات مقاومتی به صورت دایره ای و در یازده ایستگاه انجام گرفت. برنامه تمرین یک جلسه شامل 4 ست)دایره( با 12 تکرار بیشینه در هر ایستگاه بود که با شدت 50-60% یک تکرار بیشینه (IRM) اجرا شد. تحلیل های آماری نشان داد که در حالت پایه، شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق به طور معنی داری بالاتر از مردان لاغر است (P<%5). غلظت آدیپونکتین سرم در مردان چاق به طور معنی داری کمتر از مردان لاغر است (P<%5). همچنین همبستگی منفی و معنی داری بین میزان آدیپونکتین سرم با درصد چربی بدن (r=0.60)، در کل آزمودنی ها مشاهده گردید. به علاوه، مشخص شد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل چاق می گردد، ولی بر آدیپونکتین سرم تاثیر معنی داری ندارد. در مجموع از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی باعث بهبود مقاومت به انسولین در مردان نسبتا چاق می گردد و این بهبود مربوط به آدیپونکتین نمی شود، مردان لاغر در مقایسه با مردان چاق از نظر مقاومت به انسولین و آدیپونکتین وضعیت مناسب تری دارند.
۴۴.

بررسی و مقایسه ترکیبات بدن، vo2 max و توان بی هوازی وزنه برداران زبده با غیر ورزشکاران(مقاله علمی وزارت علوم)

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۹۴۲ تعداد دانلود : ۸۳۴
هدف تحقیق حاضر بررسی ومقایسه ترکیبات بدن قدرت عضلانی VO2max و توان بی هوازی وزنه برداران زبده با غیر ورزشکاران است به همین منظور 15 نفر از وزنه برداران زبده بامیانگین سنی 24/3+6/24 سال و 15 نفر از افرد غیر ورزشکاران با میانگین سنی 64/2+46/22 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند متغیرهای اندازه گیری شده عبارت بودند از قد و وزن و در صد چربی بدن قدرت نسبی عضلات پاها کمر و کمربند شانه توان بی هوازی و حداکثر اکسیژن مصرفی برای تجزیه و تحلیل یافته ها و آزمون فرض های تحقیق از فرمول t مستقل استفاده شد همبستگی بین متغیرهای موجود نیز توسط ضریب همبستگی پیرسون محاسبه شد نتایج نشان داد بین قدرت نسبی پاها کمر و کمربند شانه و توان بی هوازی وزنه برداران زبده و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد و بین در صد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی وزنه برداران زبده با افراد غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود ندارد همچنین بین در صد چربی بدن با حداکثر اکسیژن مصرفی (0/67 - =r )و حداکثر اکسیژن مصرفی با توان بی هوازی (0/93- = r)وزنه برداران زبده ارتباط معکوس معنی داری وجود دارد بنابراین می توان گفت انجام تمرینات وزنه برداری بر افزایش قدرت و توان بی هوازی موثر است و بر کاهش چربی بدن و افزایش VO2max تاثیری ندارد.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان