مجید جوادی نسب

اهداف. از مهم­ترین وظیفه امدادگران، ارایه کمک­های اولیه و انتقال به­موقع مجروحین و مصدومین به مراکز درمانی است. نظر به اهمیت تربیت امدادگران و آشنایی نیروهای نظامی با دوره­های امدادگری، مطالعه حاضر با هدف تعیین نیاز­های آموزشی امدادگران نیروی زمینی و به­دنبال آن پیشنهاد الگو و برنامه آموزشی مناسب انجام شد. روش­ها. در مطالعه­ای میدانی، برنامه­های آموزشی امدادگران در آموزشگاه­های نیروهای نظامی داخل کشور، هلال احمر و چند کشور منتخب مورد بررسی قرار گرفت. این برنامه­ها در غالب چک­لیست برای نظرخواهی در اختیار 60 نفر از اعضای هیئت علمی، مربیان و مدیران مراکز آموزشی مرتبط و سایر افراد صاحب­نظر قرار گرفت. داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری SPSS 11 و آماره­های توصیفی و استنباطی (آزمون t تک­نمونه­ای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها. میزان ساعات ارایه­شده بین بعضی از دروس در داخل و خارج کشور اختلاف زیادی داشت. همچنین تعدادی از دروس در داخل کشور تدریس می­شد که در خارج کشور در سرفصل دروس برنامه­های آموزشی قرار نداشت. با عنایت به وضعیت موجود و در نظر گرفتن کلیه شرایط و با استفاده از نظرات افراد با تجربه، برنامه­ای آموزشی به­منظور تربیت امدادگر برای دوره­ای سه­ماهه طراحی شد. نتیجه­گیری. با توجه به شرایط ژئوپلیتیک و حساسیت فوق­العاده منطقه خاورمیانه، باید نهایت تلاش در آمادگی همه­جانبه نیروهای مسلح و تربیت افراد زبده یگان بهداری در رزم صورت گیرد تا به­هنگام نیاز، مجروحین در اسرع وقت با استفاده از آخرین آموزه­های علمی و عملی مداوا شوند.

اهداف. استرس یکی از مهم­ترین پدیده­های زندگی در قرن حاضر است که می­تواند تاثیر مهمی بر سلامت روانی و جسمانی افراد داشته باشد. بر اساس تجارب بالینی، عمده­ترین مشکل دانشجویان پرستاری عوامل تنش­زای محیطی است. هدف این پژوهش بررسی میزان شناخت دانشجویان پرستاری از عوامل تنش­زای محیط کار بالینی بود. روش­ها. این پژوهش روی 120 نفر از دانشجویان کارشناسی دو دانشکده پرستاری به اجرا درآمد. ابزار گردآوری داده­ها پرسش­نامه­ای مشتمل بر 114 سئوال در خصوص میزان تنش­زایی مراقبت جسمانی از بیمار، تماس­های فردی با بیمار و خانواده وی، کادر آموزشی و درمانی و برخورد با عوامل محیطی بود. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS 13 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها. بیشترین درصد تنیدگی (100%)، مربوط به مراقبت­های جسمانی از بیمار در دانشجویان ترم سوم بود که آزمون مجذور کای تفاوت معنی­داری را بین ترم­های مختلف نشان داد (05/0 > p ). ضمناً برخورد با عوامل محیطی، تماس با کادر درمانی و آموزشی در محیط­های کارورزی و تماس­های فردی با بیمار و خانواده وی، عوامل تنیدگی­زا را تشکیل می­داد. البته از این نظر تفاوت معنی­داری بین ترم­های مختلف وجود نداشت. نتیجه­گیری. به­منظور آموزش بهتر دانشجویان پرستاری در زمینه برخورد با عوامل تنش­زای محیطی، لزوم بازنگری و ارتقای سطح کیفی دروس ارایه­شده احساس می­شود.