قرآن کریم به زبان عربی نازل شده است و ناگزیر باید ساختار این زبان را بر تن کند. اما این بدان معنا نیست که در تمام ساختهای صرفی و نحوی تماما از آن پیروی کند؛ لذا طبیعی است که نوعی انحراف از نرم و ساز و کارهای معمول نحوی زبان عربی در آن پیدا شود. فراهنجاری در حقیقت انحراف از قواعد حاکم بر زبان هنجار می باشد. فراهنجاری، تحت عنوان برجسته سازی ادبی جای می گیرد که یا نسبت به قواعد حاکم بر زبان خودکار انحراف (فراهنجار) صورت می گیرد و یا قواعدی بر آن می افزاید. از انواع فراهنجاری یعنی واژگانی، نحوی، معنایی، گویشی، نوشتاری، تنها گونه اخیر در زبان قرآن اتفاق نیفتاده است؛ ولی از گونه های دیگر می توان سخن گفت. نوشتار حاضر بیشتر ناظر بر فراهنجاری در ساخت نحوی قرآن کریم است.
