و غیرشاهد نیز انجام شده است. به‌همین دلیل 530 آزمودنی، در رشته‌های مختلف تحصیلی، متناسب با حجم زیرگروه‌ها، مورد بررسی
قرار گرفتند که 354 نفر از آزمودنیها را دانشجویان غیرشاهد و 166 نفر را دانشجویان شاهد تشکیل می‌‌‌‌‌‌دادند (10نفر از آزمودنیها
وضعیت خود را مشخص ننموده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند). ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل پرسشنامه سنجش تنیدگی (90 سؤالی) و پرسشنامه
شیوه‌های مقابلهای (72 سؤالی) بوده است. نتایج به‌دست آمده نشان داده است که بیش‌ترین تنیدگیها مربوط به مشغله فراوان،
نگرانی از انتخاب شغل متناسب با رشته تحصیلی، تغییر در عادت‌های خواب و … ، و کم‌ترین تنیدگیها مربوط به حاملگی خواسته،
ازدواج مجدد، تولد فرزند، دستگیر شدن موقت و … می‌‌‌‌‌باشد. راهبردهای مقابلهای که بیش‌ترین استفاده را داشته‌اند عبارتند از: توکل
به خدا و طلب یاری از او، تفکر دقیق درباره اقدامات لازم برای حل مشکل، تلاش و فعالیت بیش‌تر برای حل مشکل و … . کم‌ترین راهبردهای
مقابلهای مورد استفاده عبارتند از: مصرف مواد مخدر یا دارو، داروهای آرامبخش، سیگار کشیدن، مراجعه به فالگیر یا دعانویس و … .
مقایسه دانشجویان شاهد و غیرشاهد نشان می‌دهد که این دو گروه، به شکل گسترده‌ای در مورد عوامل تنیدگی‌زا با یکدیگر تفاوت دارند
، اما در مورد راهبردهای مقابلهای ، تمایز معناداری بین دو گروه مشاهده نشده است، جز راهبرد مقابلهای انکار، که توسط دانشجویان
شاهد بیش‌تر از دانشجویان غیرشاهد مورد استفاده قرار گرفته است.
