واکاوی چیستی «اعتباریات» و نقش آنها در فهم قرآن از منظر آیت الله جوادی آملی
آرشیو
چکیده
هر کلمه ای که در قرآن مورد استعمال واقع شده، دارای معنا و مفهوم است. مفاهیم به لحاظ مصادیق یا اعتباری هستند یا حقیقی؛ مفاهیم اعتباری مفاهیمی هستند که بشر، برای رفع نیاز های اجتماعی خود وضع کرده است. این مفاهیم مابه ازای خارجی و ذهنی ندارند همانند: مالکیت و... ؛ که در مقابل، مفاهیم حقیقی قرار می گیرند مثل: انسان، درخت و ...، بشر به دلیل انس با استعمالات به نحو حقیقت، در مواجهه با استعمالات استعاره ای، اولین مفهومی که به ذهن او تبادر پیدا می کند به نحو حقیقت است، نه مجاز؛ در مواجهه با استعمالات اعتباری نیز، آن ها را حقیقی می پندارد، از آنجایی که قرآن کتاب حقیقت است نه مجاز و اعتبار، مفسر قرآنی باید معنای صحیحی از مفاهیم اعتباری مستعمل در قرآن را ارائه دهد. هدف این نوشتار پاسخ گویی به این پرسش اصلی است: نحوه ی بهره گیری آیت اللّه جوادی آملی از مفاهیم اعتباری به چه صورت است و نقش آن ها در فهم قرآن چیست؟ این مقاله به روش عقلی و نقلی و با پردازش اطلاعات به صورت توصیفی تحلیلی و ابزار کتابخانه ای به نگارش درآمده و نتیجه زیر به دست آمده است: قرآن زمانی که بحث از حقایق خارجی و وجودی می کند و از الفاظ اعتباری برای بیان مراد خود استفاده می کند در واقع بین حقیقت وجودی و مفهوم اعتباری از عکس التشبیه استفاده می کند و مفسر قرآنی باید وجه تشبیه را ملاک فهم خود قرار دهد.Analyzing the Meaning and Role of “Creditable Concepts” in Understanding the Qur’an from the Perspective of Ayatollah Javadi Amoli
Every word used in the Quran has a meaning. In terms of examples, the concepts are either creditable or real; Creditable concepts are concepts that humans have established to meet their social needs. These concepts do not have an external and subjective counterpart, such as: ownership and...; In contrast, real concepts are placed, such as: man, tree, etc., due to human beings’ familiarity with literal usages, when faced with metaphorical usages, the first concept that comes to his mind is literal, is not permissible; When facing credit usages, he considers them to be true, since the Quran is a book of truth and not authority and credit, the Qur’anic exegete must provide the correct meaning of creditable concepts used in the Qur’an. The purpose of this article is to answer this main question: “How does Ayatollah Javadi Amoli use creditable concepts and what is their role in understanding the Qur’an?” This article was written in a rational and narrative method and by processing information in a descriptive-analytical method and using the library as the tool for data collection, and the following result was obtained: When the Qur’an discusses external and existential facts and uses creditable words to express its meaning, it uses simile between the existential truth and creditable concept, and the Qur’anic exegete must make the simile as the criterion of his understanding.