تاملی در موارد شمول صلاحیت رسیدگی دادسرا در جرایم منافی عفت؛ با تکیه بر رویه قضایی
آرشیو
چکیده
عدم ارائه تعریفی جامع و روشن از سوی قانون گذار در خصوص بزه منافی عفت و روابط نامشروع موجبات بروز تشتت آرای قضایی و اختلاف نظرهای متعددی در محاکم شده است. امروزه در حوزه دادسرا، آنچه بیش از پیش موردتوجه قرار می گیرد، این است که در غالب موارد، قضات تحقیق با تکیه بر اطلاق ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال 1392 و از طرفی به جهت نبود تعریفی واضح در این خصوص، به دنبال عدم ورود به پرونده های این چنینی به نحو اطلاق گونه بوده و پرونده ها را برای دادگاه ها ارسال می نمایند. بدین ترتیب این مطالعه در پی پاسخ به این سؤالات است که در حوزه دادسرا و در بحث تحقیقات مقدماتی در موارد مواجهه با پرونده های این چنینی تکلیف چیست و آیا نگاه اطلاق گونه قضات به شکلی واحد و به شرح پیش گفته صحیح است و اینکه آیا تغییرات در مفهوم و دامنه شمول صلاحیت دادسرا در جرائم منافی عفت می تواند به مرورزمان تأثیرگذاری بر نگرش قضائی و اجتماعی نسبت به این جرائم داشته باشد. در این راستا، مفهوم شمول صلاحیت و حدود آن در رویه قضایی ایران را به عنوان یک چالش اصلی مطرح نموده و سپس به تجزیه وتحلیل تصمیمات و رویه های قضائی در این زمینه پرداخته خواهد شد. این مطالعه با تأکید بر درک دقیق این مسائل، می تواند بستری در راستای بهبود عدالت در پرتو اصول حقوقی و قضائی قرار گیرد و در تدابیر و سیاست های حقوقی جامعه به شکل گسترده تری تأثیرگذار باشد. همچنین تغییر در مفهوم و دامنه شمول صلاحیت دادسرا ممکن است بر نظر جامعه و نهادهای قضائی مؤثر واقع گردد و هنجارهای جامعه را در حوزه عفت و ارتقاء اصول اخلاقی تحت تأثیر قرار دهد. روش شناسی پژوهش حاضر، ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش، کیفی و ازلحاظ نحوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و اینترنتی است.Reflection on cases including the jurisdiction of the prosecutor's office in crimes against chastity; Relying on the case law
Unfortunately, the lack of a clear and specific definition by the legislator regarding the offense of defying chastity and illicit relationships has resulted in violent judicial opinions and numerous disagreements in the courts today. Today, in the prosecutor's office, what is taken into consideration by considering the documents and contents of the submitted cases is that; Often, investigating judges, relying on the application of Article 306 of the Criminal Procedure Law approved in 2013 with subsequent amendments, and on the one hand, due to the lack of a clear definition in this regard, refuse to enter into such cases in an appropriate manner and immediately refer the case to the court. They send the court. What is useful from the present research is that regarding the handling of cases against chastity, first, in terms of jurisdiction, a distinction should be made between physical and non-physical behaviors committed, and secondly, the lack of jurisdiction of the investigating authority in handling These cases are incorrect in terms of application. Thirdly, in order to enter the said cases, the conditions mentioned in Article 102 of the Criminal Procedure Law approved in 1392 with subsequent amendments must be taken into account, otherwise the best possible option is to terminate the case by issuing a suspension of prosecution order according to Article 383 and Paragraph C of the Article. 389 of the above law. Fourth, in cases where the prosecutor's office does not consider itself competent to handle the case, sending the case to the court is incorrect and should be dealt with only by issuing a judicial order.
تبلیغات
