واکاوی تئوری مهدویت در منطق الطیر عطار نیشابوری

چکیده

در عصر جهانی شدن، تئوری مهدویت دارای ابعاد بسیار گسترده و وسیع لست؛ یکی از مهمترین مصادیق آن در عرفان اسلامی، مسأله ختم و مهدویت است که با عناوینی همچون انسان کامل، رهبری و صاحب ولایت باطنی عنوان می شود. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی درصدد بیان تفسیری عرفانی از مسئله مهدویت در منطق الطیر عطار نیشابوری است. این اثر منظوم، داستان سفر طولانی و پررنج مرغانی را روایت می کند که به جستجوی سیمرغ، پادشاه مطلق و بی خلاف خویش، به پا می خیزند. یکى از مسائلى که در قصه پرندگان جهت رسیدن به مقصود مطرح مى شود، رهبرى و رهوری است. هدهد در «منطق الطیر»، یک استعاره برای راهبری و پیکی است که مرغان طریق عرفانی را وادی به وادی به سوی سیمرغ جلو می برد. عطار در این اثر بدون این که از اصطلاح سیاست، مدیریت، رهبرى و پیروى استفاده کند، و با برشمردن صفات رهروی و رهبری منجی یعنی هدهد به بیان تئوری مهدویت مى پردازد. با توجه به جایگاه کمتر شناخته شده تئوری مهدویت در آثار منظوم عرفانی به ویژه منطق الطیر عطار، نگارنده بر آن است که به واکاوی و تحلیل جوانب ناگفته شده ی تئوری مهدویت و ارائه روشنگری بیشتر ازین مبحث بپردازد.