حکمرانی توسعه انرژی های تجدیدپذیر، تجدید ناپذیر، شهرنشینی و رشد اقتصادی بر انتشار دی اکسید کربن در ایران
آرشیو
چکیده
این مطالعه اثر بین انرژی های تجدیدپذیر، مصرف سوخت فسیلی، رشد اقتصادی، شهرنشینی را بر انتشار دی اکسید کربن در ایران را از طریق مدل متداول خود رگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) تحت فرضیه منحنی کوزنتس زیست محیطی (EKC) در دوره 2000 تا 2020 را بررسی می کند. یافته ها به شدت از وجود یک رابطه U شکل معکوس بین انتشار دی اکسید کربن و تولید ناخالص داخلی سرانه، در کوتاه مدت، حمایت می کنند. نتایج روابط بلند مدت نشان می دهد که رشد تولید ناخالص داخلی سرانه منجر به افزایش انتشار دی اکسید کربن می شود و حکایت از یک رابطه مثبت دارد. همچنین نتایج تاثیر انرژی تجدیدناپذیر و انتشار دی اکسید کربن نشان می دهد که استفاده از سوخت های فسیلی باعث افزایش سطح انتشار دی اکسید کربن در ایران چه در کوتاه مدت چه در بلندمدت و اثر مثبتی دارد. همچنین نتایج نشان می دهد تاثیر شهرنشینی بر انتشار دی اکسید کربن در دوره بلند مدت و کوتاه مدت متفاوت است. طبق نتایج به دست آمده شهرنشینی در کوتاه مدت تاثیر مثبت و در بلندمدت تاثیر معکوس دارد. توصیه اصلی این تحقیق به دولتمردان ایرانی این است که به روی آوردن به منابع انرژی تجدیدپذیر ادامه دهد تا نیازهای فزاینده برق را با انتشار کربن کمتر برآورده کند و در نتیجه تخریب محیط زیست را در نتیجه تولید انرژی کاهش دهد. بهتر است سرمایه گذاری بیشتری در حوزه توسعه انرژی های پاک و دانش مرتبط با آن انجام شود. همچنین اقتصاد کشور به سوی یک اقتصاد کم کربن برود. به عبارتی می توان سیاست های مربوط به کاهش آلودگی هوا و دی اکسید کربن را بدون کاستن از رشد اقتصادی انجام داد.The Governance of Renewable, Non-Renewable Energy Development, Urbanization and Economic Growth on Carbon Dioxide Emissions in Iran
This study examines the effect of renewable energy, fossil fuel consumption, economic growth, and urbanization on CO2 emissions in Iran through the conventional Auto-Regression Distributed Lag model (ARDL) under the Environmental Kuznets Curve (EKC) hypothesis in the period 2000 to 2020. The findings strongly support the existence of an inverted U-shaped relationship between CO2 emissions and GDP per capita, in the short run. The results of long-term relationships show that the growth of GDP per capita leads to an increase in carbon dioxide emissions and indicates a positive relationship. Also, the results of the impact of non-renewable energy and carbon dioxide emissions show that the use of fossil fuels increases the level of CO2 emissions in Iran, both in the short term and in the long term, and has a positive effect. Also, the results show that the impact of urbanization on carbon dioxide emissions is different in the long and short term. According to the obtained results, urbanization has a positive effect in the short term and a negative effect in the long term. The main recommendation of this research to the Iranian government is to continue to turn to renewable energy sources to meet the increasing electricity needs with less carbon emissions and thus reduce environmental degradation as a result of energy production. It is better to invest more in the development of clean energy and related knowledge. Also, the country's economy should move towards a low carbon economy.
تبلیغات
