ارتقای درون زایی اقتصاد در بستر مؤلفه های اقتصاد دانش بنیان در پهنه سرزمین ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
درون زا ساختن واحدهای اقتصادی یکی از اهداف توسعه پایدار است که می تواند در مقابل بحران ها و تکانه های خارجی اقتصاد را باثبات نگه دارد. استفاده از ظرفیت دانش در اقتصاد و بسترسازی اقتصاد جهت تجاری سازی محصولات دانش بنیان در یک بستر رقابتی و خلاقانه به عنوان عامل مهم اثرگذار بر قدرت افزایی اقتصاد شناخته شده است و می تواند اقتصاد منطقه را به سطحی برساند که با اتکا به منابع داخلی، مخارج خود را تأمین نماید. در این پژوهش آثار اقتصاد دانش بنیان بر درون زایی اقتصاد استان های ایران طی دوره زمانی 1390-1398 و با روش حداقل مربعات اصلاح شده پانلی از طریق برنامه ایویوز مورد تجزیه وتحلیل قرار داده شده است. با استفاده از روش موریس و زیر شاخص های اقتصاد دانش بنیان شاخص ترکیبی ان محاسبه و بر اساس توان درامد مالیاتی استان ها شاخص درون زایی اقتصاد محاسبه شده است پس از انجام آزمون های کایو، لیمر و هاسمن جهت تعیین روابط بلندمدت، پانلی بودن مدل و تعیین اثرات ثابت و تصادفی بودن ضرایب، مدل برآورد شده است نتایج تحقیق نشان می دهد که با یک درصد افزایش در شاخص ترکیبی اقتصاد دانش بنیان درون زایی اقتصاد استان های ایران بهاندازه 0.44 درصد افزایش می دهد. افزایش در بهره وری نیروی کار و مخارج دولت درون زایی اقتصادی استان های ایران را افزایش می دهد هرچند افزایش نرخ تورم این روند را کاهش می دهد. همچنین مؤلفه های تشکیل دهنده اقتصاد دانش بنیان نیز نشان می دهد که با یک در صد افزایش در شاخص آموزش درون زایی اقتصادی به اندازه 0.2درصد افزایش می کند. با یک درصد افزایش شاخص اطلاعات، درون زایی اقتصادی به اندازه 0.55درصد افزایش می دهد و با یک درصد افزایش شاخص نوآوری، درون زایی اقتصادی به اندازه 0.091 درصد افزایش می یابد. بنابراین سیاست گذاران منطقه ای جهت ارتقای توان داخلی استان های مختلف کشور می بایست توجه بیشتری به مؤلفه های اقتصاد دانش بنیان از جمله ارتقای مشوق های اقتصادی، توسعه مهارت های آموزشی در مدارس و توسعه مراکز مهارتی به همراه افزایش بهره وری نیروی کار و تمرکززدایی مالی در مخارج از دولت مرکزی به استان ها را در دستور کار خود قرار دهند.متن
Promoting the endogenization of the economy in the framework of the components of the knowledge-based economy in the provinces of Iran
Internalization of economic units is one of the goals of sustainable development, which can keep the economy stable against external crises and impulses. Using the capacity of knowledge in the economy and creating a platform for the commercialization of knowledge-based products in a competitive and creative platform is known as an important factor affecting the strengthening of the economy and can bring the region's economy to a level where it can support its expenses by relying on internal resources. . In this research, the effects of knowledge-based economics on the endogeneity of the economy of Iran's provinces during the period of ۱۳۹۰-۱۳۹۸ have been analyzed using the modified panel least squares method through the Eviuse program. Using the Morris method and sub-indices of the knowledge-based economy, the combined index is calculated and based on the tax revenue power of the provinces, the economic endogeneity index has been calculated after carrying out Kayo, Limmer and Hausman tests to determine the long-term relationships, the panel model and the determination of fixed and random effects. The coefficients of the model have been estimated. The results of the research show that with a one percent increase in the combined index of the knowledge-based economy, the endogeneity of the economy of Iran's provinces increases by ۰.۴۴ percent. An increase in labor productivity and government spending increases the economic endogeneity of Iran's provinces, although an increase in the inflation rate reduces this trend. Also, the constituent components of the knowledge-based economy also show that with a one percent increase in the education index, the economic endogeneity increases by ۰.۲ percent. With a one percent increase in the information index, the economic endogeneity increases by ۰.۵۵ percent, and with a one percent increase in the innovation index, the economic endogeneity increases by ۰.۰۹۱ percent. Therefore, in order to improve the internal capacity of different provinces of the country, regional policy makers should pay more attention to the components of the knowledge-based economy, including the promotion of economic incentives, the development of educational skills in schools and the development of skill centers along with increasing the productivity of the labor force and financial decentralization in spending from the central government to the provinces. Set your agenda.
تبلیغات
