ارزیابی تاب آوری شهری بر مبنای پایداری بوم محور در محله فیض آباد شهر کرمانشاه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تاب آوری می تواند پایداری و مدیریت منسجم را برای نقاط شهری فراهم نماید و میزان آسیب پذیری آن ها را در زمان بحران کاهش دهد. در این زمینه یکی از موضوعات مهم، شناخت درست از وضعیت موجود شهر ها از نظر تاب آوری است. در این تحقیق هدف، ارزیابی تاب آوری شهری بر مبنای پایداری بوم محور در محله فیض آباد شهری کرمانشاه به عنوان یک بافت قدیمی و مرکزی است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر داده های میدانی است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بوده که در سطح جامعه آماری(4830 نفر) در محله فیض آباد جمع آوری شده است. بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 356 نفر تعیین شد. روایی ساختاری و محتوایی ابزار تأیید و همچنین پایایی نیز با آلفای کرونباخ بالای 70/0 تأیید شد. نتایج نشان داد که تاب آوری اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، کالبدی-فضایی و نهادی در محله فیض آباد در سطح کمتر از 05/0 معنادار بوده که جهت معناداری نیز گویای این مطلب است که وضعیت تاب آوری محله نامناسب ارزیابی می شود؛ بهترین وضعیت در میان 18 شاخص تاب آوری، مربوط به شاخص تهدیدات زیست محیطی و مکانی با میانگین (201/3) است. دیگر شاخص های تاب آوری از جمله تعلق مکانی (130/2)؛ مشارکت اجتماعی(422/1)؛ آسیب پذیری اقتصادی (369/1)؛ حمایت اقتصادی (100/1)؛ بهداشت محیط(254/2)؛ زیرساخت های شهری(941/1)؛ کیفیت مسکن(831/2)؛ آمادگی مقابله با سوانح(569/1)؛ ظرفیت نهاد های خودجوش و مردمی (337/1) نامطلوب بوده اند. همچنین نتیجه آزمون کروسکال-والیس تأیید نمود که میان محدوده های مختلف محله فیض آباد(سبزه میدان، آبشوران، جلوخان، جلیلی و نوبتی)، تفاوت معناداری در سطح کمتر از 05/0 از لحاظ وضعیت تاب آوری مشاهده می شود.Evaluation of urban resilience based on eco-oriented sustainability in Faiz-Abad neighborhood of Kermanshah city
In the face of various urban crises and their proper management, it is necessary to adopt coherent planning and forecasting in advance. This type of exposure and planning is rooted in the concept of resilience. Resilience can provide stability and coherent management for urban areas and reduce their vulnerability in times of crisis. In this context, one of the important issues is the correct understanding of the current situation of cities in terms of resilience. In this research, the goal is to evaluate urban resilience based on eco-oriented sustainability in Faiz Abad neighborhood of Kermanshah as an old and central context. The research method is descriptive-analytical and based on field data. The data collection tool was a questionnaire that was collected at the level of the statistical population (4830 people) in Faiz Abad neighborhood. Based on Cochran's formula, the sample size was determined to be 356 people. The structural and content validity of the verification tool as well as the reliability were confirmed with Cronbach's alpha above 0.70. The results showed that the social, economic, environmental, physical-spatial and institutional resilience in Faiz Abad neighborhood was significant at a level of less than 0.05, which also indicates that the resilience of the neighborhood is considered inadequate; The best situation among the 18 resilience indicators is related to the environmental and spatial threats index with an average of (3.201). Other indicators of resilience, including place belonging (2.130); social participation (1.422); economic vulnerability (1/369); economic support (1.100); environmental health (2/254); urban infrastructures (1.941); housing quality (2/831); preparedness to deal with accidents (1.569); The capacity of spontaneous and popular institutions (1.337) have been unfavorable. Also, the result of the Kruskal-Wallis test confirmed that there is a significant difference of less than 0.05 between the different areas of Faizabad neighborhood (Sabze Maidan, Abshouran, Jalokhan, Jalili and Nobti) in terms of resilience.
تبلیغات
