اقتصاد سیاسی راه آهن و سیاست گذاری ریلی در ایران از منظر نظریه تخریب خلاق (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در میان تکنولوژی های ارتباطی و حمل و نقل، راه آهن از بیشترین ارتباط با سیاست برخوردار بوده تا حدی که متناسب با نوسان در سیاست، ایجاد، احداث، گسترش و عقد قراردادهای ریلی تغییر کرده است. ازآنجاکه در اواخر قرن نوزده، راه آهن را لکوموتیو توسعه کشورها می دانستند نخبگان کشورها ازجمله ایران تلاش وافری برای گسترش این صنعت در کشور خود داشتند. به طوری که پرداختن به راه به عنوان نمادی از پیشرفت در دوره قاجار و پهلوی تئوریزه شد. در این تحقیق تلاش می شود با بهره گیری از رویکرد تبیینی - تحلیلی به این سؤال پاسخ دهیم که سیاست چه تأثیری بر ورود راه آهن به عنوان تکنولوژی مهم جهان به ایران داشته است. در پاسخ به این پرسش می توان استدلال کرد که راه آهن در ایران بیش از آنکه پدیده ای فنی و مهندسی باشد یک مسئله بغرنج سیاسی بوده به گونه ای که ملاحظات سیاسی و منافع اقتصادی بر موافقت و مخالفت با ورود این نوع تکنولوژی در ایران عصر قاجار و پهلوی بسیار تأثیرگذار بوده است. این فرضیه در چارچوب «نظریه تخریب خلاق» بررسی می گردد. یافته های پژوهش نشان می دهد در ایران تأسیس راه آهن با سیاست عجین بوده و طیف مهمی از دولت مردان ازجمله شخص شاه، روشنفکران، ایلات، علما، اصناف و دیگر قشرهای اجتماعی متناسب با منافع خود به موضع گیری درخصوص آن پرداخته اند. به همین نسبت، بیگانگان نسبت به آن اختلاف نظر داشته و آن را به محل رقابت بین خود تبدیل کرده بودند. رهیافت پژوهش اقتصاد سیاسی و روش گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر به صورت کتابخانه ای و بهره گیری از منابع اسنادی و تاریخ شفاهی (خاطرات) است.Political Economy of Railway and Railway policy-making in Iran from the Perspective of Creative destruction theory
Among the communication and transportation technologies, the railway has the most connection with politics to the extent that it has changed according to the fluctuation in the policy of creating, expanding, building, and concluding railway contracts. Since at the end of the nineteenth century, railways were seen as the locomotive of countries' development, the elites of countries, including Iran, made great efforts to expand this industry in their country. So that dealing with the road was theorized as a symbol of progress in the Qajar and Pahlavi periods. In this research, an attempt is made to answer the question of what effect politics has had on the introduction of railways as an important world technology to Iran by using the explanatory and analytical approach. In response to this question, it can be argued that the railway in Iran has been a complicated political issue rather than a technical and engineering phenomenon. This hypothesis is examined in the framework of "creative (innovative) destruction theory". The findings of the research show that the establishment of the railway in Iran is intertwined with politics, and an important range of statesmen, intellectuals and other social strata have taken a position on it according to their interests. Therefore, the foreigners had a difference of opinion about it and turned it into a place of competition between them. The method of collecting information in the current research is library-based and using documentary sources and oral history.
تبلیغات
