واکاوی روش پاسخ دهی ارتباطی قرآن با اصحاب شبهه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از مهم ترین وظایف علم کلام پاسخ به شبهات اعتقادی و تحکیم باورهای دینی جامعه است. پر بسامدترین مطالب قرآن نیز حاوی پاسخگویی نظری و عملی به شبهات است. قرآن کریم برای پاسخ دهی و رفع شبهه هیچ گاه به پاسخ دهی نظری بسنده نمی کند، بلکه افزون بر استفاده از عناصر حجّت، هماره ارتباطی فراتر از پاسخ نظری را نه تنها در رفتار، بلکه در کلام نیز سامان می دهد، تا علاوه بر تبیین مغالطه و خطای اصحاب شبهه، شبهه دفع و رفع گردد. پژوهش حاضر با هدف تبیین روش پاسخ دهی ارتباطی قرآن با اصحاب شبهه انجام شده است، تا علاوه بر استنتاج از آیات قرآن در جهت کشف انواع روش های ارتباطی قرآن با اصحاب شبهه ، الگویی عملی برای دفع و رفع شبهات ارائه گردد. روش پژوهش، توصیفى تحلیلى است، داده هاى تحقیق از طریق بررسى اسنادى، جمع آوری و با رویکرد کیفی تحلیل شده است. جامعه پژوهش متن قرآن بوده و سایر منابع ناظر به اهداف پژوهش، به عنوان مستندات توضیحی و تکمیلی مورد استفاده قرارگرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد نوع ارتباط قرآن با اصحاب شبهه ، گفتاری، رفتاری و مرکب از گفتار و رفتار است، که هر یک با مدل متناسب به اجرا درآمده است. گزینش نوع ارتباط نیز وابسته به سه مؤلفه مخاطب است؛ عناد، پرسشگری و هدایت پذیری و هدایت ناپذیری.The Analysis of the Qur'an's communicative method of answering with the doubters
One of the most important tasks of Kalam is to answer the theological doubts and strengthen the religious beliefs of the society. One of the most frequent contents of the Qur'an is theoretical and practical answers to doubts. In order to answer and clear the doubt, the Holy Quran is never satisfied with a theoretical answer, but in addition to using the elements of proof, it always organizes a communication beyond the theoretical answer not only in behavior but also in words, so that in addition to explaining the fallacies and errors of the doubters, dispels the doubt. The present study is conducted with the aim of explaining the Qur'an's communicative method of answering with the doubters, so that in addition to inferring from the verses of the Quran the various methods of its communication with the doubters, a practical model for dispelling and resolving the doubts is presented. The research method is descriptive-analytical, the research data has been collected through document review and analyzed with a qualitative approach. The research community is the text of the Quran and the other documents and narrations related to the objectives of the research have been used as explanatory and supplementary documents. Findings: the communication of the Qur'an with the doubters is verbal, behavioral and a combination of speech and behavior any of which are exercised by an appropriate model. Choosing the type of communication also depends on three components of the audience: 1. Obstinacy; 2. Questioning; 3. guidableness and unguidableness.
تبلیغات
