آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۷

چکیده

مسئله اختلاف شیعه و اهل سنت در طول چهارده سده گذشته ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی داشته است. به هر میزان که ابعاد علمی این اختلاف برجسته شده نه تنها از شدت اجتماعی و فرهنگی اختلاف کاسته شده بلکه معارف عمیق مذاهب اسلامی آشکارتر گشته است؛ و در مقابل به هر میزان که از ابعاد علمی این اختلاف کاسته شده بر شدت اختلافات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی افزوده شده است. یکی از مقاطع درخشان در این زمینه، تشکیل دارالتقریب در سده بیستم است که سبب شد علمای مذاهب اسلامی دور هم جمع شوند و تعارف حداکثری بین علماء اتفاق بیافتد. از نتایج مهم این دوره، فتوای تاریخی شیخ محمود شلتوت در به رسمیت شناختن فقه جعفری در کنار چهار فقه رسمی اهل سنت و راه اندازی مجله رساله الاسلام بود. مقالات بسیار ارزشمندی در این مجله به چاپ رسید. یکی از این مقالات، مقاله «محمدصالح حائری مازندرانی» (معروف به علامه سمنانی) با عنوان «منهاج عملی للتقریب» است. ایشان در این مقاله با استناد به سیره اهل بیت(ع)، نشان می دهد که نه اعتقاد به منصوص و معصوم بودن اهل بیت(ع) منافاتی با خلافت خلفای عادل و راشد دارد و نه اعتقاد به خلافت خلفای راشدین تعارضی با معصوم و منصوص دانستن اهل بیت(ع) پیدا می کند. اتخاذ چنین رویکرد عالمانه و وحدت گرایانه در سال 1330 شمسی، نشان از عمق معرفت و دوراندیشی عالمان بصیر دارد که همواره به دلیل غلبه جناحهای افراطی و تفرقه افکن، در محاق و فراموشی قرار گرفته است. امید است ترجمه این مقاله ارزشمند، گامی هر چند کوچک در مسیر تعارف و هم گرایی شیعه و سنی به شمار آید.

Practical Method of Approximation

The issue of Shia-Sunni conflict has had different political, social, cultural and scientific dimensions during the past fourteen centuries. To the extent that the scientific dimensions of this difference have been highlighted, not only the social and cultural intensity of the difference has been reduced, but the deep knowledge of the parties has become more apparent, and on the other hand, as much as the scientific dimensions of the differences between the parties have been reduced, the intensity of the social, cultural and political differences has increased. One of the brilliant periods in this field is the establishment of Dar al-Taqrib in the 20th century, which caused the scholars of Islamic religions to gather together and maximum compliments took place between the scholars. One of the important results of this period was the historical fatwa of Sheikh Mahmoud Shaltut in recognizing Jafari jurisprudence along with the four official Sunni jurisprudences, and the launch of Risala al-Islam magazine. Very valuable articles were published in this magazine. One of these articles was Allameh Semnani's article under the title of "Practice Method of Approximation". In this article, citing the biography of Ahl al-Bayt, Allameh Semnani shows that neither the belief in the infallibility of the Ahl al-Bayt contradicts the caliphate of the just and righteous caliphs, nor does the belief in the caliphate of the righteous caliphs’ conflict with the infallibility and infallibility of the Ahl al-Bayt. The adoption of such a scholarly and unificationist approach shows the depth of knowledge and foresight of the insightful scholars, which has always been forgotten due to the predominance of the extremist and divisive factions of the parties. It is hoped that the translation of this valuable article will be considered a step, however small, in the path of recognition and convergence of Shia and Sunni.

تبلیغات