مطالعه تطبیقی معیارهای شناسایی توافقات عمودی ضد رقابتی در نظام حقوقی اتحادیه اروپا و ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توافق بین بنگاه های اقتصادی، درصورتی که طرفین قرارداد در سطوح مختلفی از زنجیره تأمین و در طول یکدیگر قرارگرفته باشند، توافق عمودی برشمرده می شود که می تواند با ایجاد محدودیت بر رقابت، ضد رقابتی تلقی شود. در این پژوهش، با مطالعه مقررات اتحادیه اروپا و حقوق ایران به معیارهای شناسایی این نوع از توافقات پرداخته شده است. نتیجه به دست آمده این بود که در مقررات اتحادیه اروپا، برای تمییز توافقات مذکور، سه معیارِ توافق میان دو بنگاه اقتصادی، دارا بودن اثر بالفعل یا بالقوه بر تجارت میان دولت های عضو، و محدود کننده رقابت به واسطه موضوع یا اثر وجود دارد؛ هرچند مواردی تحت عنوان معافیت هم وجود دارد. در نظام حقوقی ایران، توافقات مشمول ماده 45 قانون اجرای سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی (رویکرد شکل محور) اصولاً ضد رقابتی هستند. سایر توافقات اصولاً رقابتی هستند و به موجب ماده 44 قانون مزبور (رویکرد اثرمحور)، در صورت وجود دو شرطِ دارا بودن یکی از آثار هفتگانه مقرر در ماده مذکور، و منجر شدن به اخلال در رقابت، ضد رقابتی برشمرده می شوند.A Comparative Study of the Criteria for Identifying Vertical Anti-Competitive Agreements in the Legal System of the European Union and Iran
An agreement between undertakings, if the parties to the contract are at different levels of the supply chain and along each other, is a vertical agreement that can be considered anti-competitive by restricting competition. In this study, by studying EU regulations and Iranian law, the criteria for identifying this type of agreement are discussed. Finally, it was concluded that there are three criteria in the EU regulations for distinguishing these agreements; agreement between undertakings, having an actual or potential effect on trade between member states, restricts competition by object or effect. However, there are cases under the heading of block exemptions. In the Iranian legal system, the agreements covered by Article 45 of the General Policy Implementation Law of Article 44 of the Constitution law (form-based approach) are principally anti-competitive. Other agreements are principally competitive and according to Article 44 of the said law (effect-based approach) are considered anti-competitive: having one of the seven effects provided in the said article and lead to disruption of competition.
تبلیغات
