تقسیمات سرزمینی در پیوند با حکمرانی خاندانی در ایران اوایل دوره قاجاریه (1264- 1210 ق) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قاجارها برای حفظ و اداره قلمرو ممالک محروسه ایران در اوایل حکومتشان، در کنار استفاده از قدرت شمشیر، از تدابیر و سیاست های دیگری نیز بهره بردند. سنت حکمرانی خاندانی یا همان به کارگیری اعضای خاندان شاهی به عنوان حکمران ایالات و ولایات یکی از این تدابیر بود که پیش از این نیز در برخی از خاندان های حکومتگر همچون سلجوقیان و صفویان به کار گرفته شده بود. یافته های پژوهش نشان می دهد که آقا محمدخان، به عنوان مؤسس سلسله قاجاریه، سنت حکمرانی خاندانی را احیا کرد و دو تن از جانشینان بلافصل وی، فتحعلی شاه و محمد شاه، با محدود کردن استفاده از اعضای خاندان سلطنتی به فرزندان و نوادگان پادشاه در امر حکمرانی نوعی نوآوری در این سنت ایجاد کردند.Territorial divisions in connection with the dynastic rule in early Iran (1264 AH-1210 AH)
The Qajars used other measures and policies to protect and govern the territory of the forbidden countries of Iran in the beginning of their rule, in addition to using the power of the sword. The tradition of family rule or the use of members of the royal family as rulers at the state and provincial levels was one of these measures, which had already been used by some former ruling families such as the Seljuks and Safavids.The findings of the study, which was conducted by historical method and descriptive-analytical approach, show that Agha Mohammad Khan, as the founder of the Qajar dynasty, continued the tradition of family rule by employing all members of the royal family as rulers to govern different states and provinces of Iran. Dad and two of his immediate successors, Fath Ali Shah and Mohammad Shah, introduced a kind of innovation in this tradition by restricting the use of members of the royal family to the king's sons and grandsons.
تبلیغات
