اثربخشی درمان فراشناختی بر راهبردهای کنترل فکر و کاهش اضطراب زنان مبتلا به دیابت بارداری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: دیابت بارداری یک مشکل بهداشتی در حال افزایش در سراسر دنیا و یکی از شایع ترین عوارض دوران بارداری است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر راهبردهای کنترل فکر و کاهش اضطراب زنان مبتلا به دیابت بارداری بود . روش: روش پژوهش حاضر مداخله ای از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مراکز جامع خدمات سلامت کاشان با محدوده سنی 18 تا 45 سال بودند. تعداد نمونه در پژوهش حاضر 30 نفر (15 نفر در هر گروه) با روش نمونه گیری هدفمند (زنانی که مبتلا به دیابت بارداری و در 16 هفته اول بارداری بودند) بود. برای اجرای مداخله از برنامه درمان فراشناختی ولز و برای اندازه گیری متغیرهای وابسته از سیاهه اضطراب بک (BAI) و پرسشنامه کنترل فکر(TCQ) و برای تحلیل داده ها نیز از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد درمان فراشناختی بر کاهش اضطراب (05/0p<) و کنترل فکر و ابعاد آن در زنان مبتلا به دیابت بارداری معنادار است (05/0p < ) . نتیجه گیری: با توجه به نتایج، جهت عملی کردن و دسترسی آسان به برنامه های درمان فراشناختی برای زنان مبتلا به دیابت بارداری با اجرای کلاس های درمان فراشناختی در مراکز بهداشت و سلامت می توان راهبردهای کنترل فکر آن ها را بهبود و اضطراب آن ها را کاهش داد.The Effectiveness of Meta cognitive Therapy in Thought Control Strategies and Reducing Anxiety in Women with Gestational Diabetes
Objective: Gestational diabetes is a growing health problem worldwide and one of the most common complications of pregnancy. Therefore, the aim of this study was to evaluate the effectiveness of metacognitive therapy on thought control strategies and reducing anxiety in women with gestational diabetes. Method: The method of the present study was a quasi-experimental intervention with pre-test and post-test with the control group. The statistical population of this study was all pregnant women with gestational diabetes who referred to comprehensive health care centers in Kashan with an age range of 18 to 45 years. The number of samples in the present study was 30 (15 people in each group) by purposive sampling method (women with gestational diabetes in the first 16 weeks of pregnancy). The Wells Metacognitive Therapy Program was used for the intervention, the Beck Anxiety Inventory (BAI) and the Thought Control Questionnaire (TCQ) were used to measure the dependent variables, and the multivariate analysis of covariance (MANCOVA) was used to analyze the data. Findings: The results showed that metacognitive therapy was significant on reducing anxiety (p<0.05) and controlling thought and its dimensions in women with gestational diabetes (p<0.05). Conclusion: according to the results, for practical and easy access to metacognitive treatment programs for women with gestational diabetes, by implementing metacognitive therapy classes in health centers, their thought control strategies can be improved and their anxiety can be reduced.