تبیین مؤلفه های کالبدی ارتقای زیست پذیری در بافت های ناکارآمد شهری (نمونه موردی: بافت فرسوده شهر دوگنبدان) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف اصلی زیست پذیری شهری، بهبود کیفیت فضاهای شهری با مقیاس انسانی در شهرهای مدرن بوده است (Mahmudi et al, 2015). در واقع موج گستردۀ شهرنشینی و مشکلات آن همواره به طور فزاینده ای بر اهمیت زیست پذیری، به یک سیستم شهری که در آن به سلامت اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و روانی همه ساکنانش توجه شده است، اطلاق می شود هدف از پژوهش حاضر، بررسی و شناسایی مهم ترین مؤلفه های کالبدی ارتقای زیست پذیری در بافت های فرسوده شهر دوگنبدان است. نمونه آماری پژوهش، محدوده های جغرافیایی و اکولوژیکی بافت فرسوده شهر دوگنبدان و روش نمونه، نمونه برداری هدفمند است. روش گردآوری داده ها و اطلاعات مبتنی بر روش اسنادی- کتابخانه ای و میدانی – شبه ریاضی و همچنین جهت تجزیه وتحلیل داده ها و اطلاعات، از مدل تحلیل اثرات متقاطع بر پایه نرم افزار میک مک (Micmac) و تحلیل آثار متقاطع متوازن بر پایه CIB در نرم افزار (SanarioWizard) استفاده گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که محدوده بافت فرسوده شهر دوگنبدان جمعیتی بالغ بر 22000 هزار نفر و 22 درصد از جمعیت شهری، 4500 واحد مسکونی را در خود جای داده است که از این تعداد 90 درصد ساختمان ها قدمتی بالای 40 سال دارند. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که تأثیرگذارترین و مهم ترین پیشران ها جهت شکوفایی و بازآفرینی یافت فرسوده شهر دوگنبدان در بین دیگر شاخص ها عبارت اند از: خدمات عمومی، مسیرهای دسترسی، نوع سازه، عدالت فضایی، توسعه اقتصادی، توجه به مردم و مشارکت آن ها، تسهیلات، تأسیسات شهری (آب، برق و گاز و...)، مخاطرات، ICT و طرح جامع بازآفرینی. در همین راستا برنامه ریزی ساختار فضایی بافت فرسوده شهر دوگنبدان در طرح جامع بافت فرسوده شهر دوگنبدان در افق بلندمدت (5 تا 10 سال)، مبتنی بررسی ویژگی های اکولوژیکی محدوده بافت، شناسایی راهبردها و اقدامات موردنیاز در بافت و تدوین برنامه زمانی و مالی موجود در بافت فرسوده شهر دوگنبدان است.Explain the physical components of improving Livability in inefficient urban contexts (Case study: worn-out texture of Dogonbadan city)
The main goal of urban livability has been to improve the quality of human-scale urban spaces in modern cities. The purpose of this study is to investigate and identify the most important physical components of improving viability in the worn tissues of Dogonbadan. The statistical sample of the research is the geographical and ecological areas of the dilapidated texture of Dogonbadan city and the sample method is purposeful sampling. Data and information collection method based on documentary-library and field-quasi-mathematical methods and also for data analysis and analysis, from cross-impact analysis model based on Micmac software and analysis of balanced cross-effects based on CIB in software (SanarioWizard) Has been used. The results of the study showed that the dilapidated area of Dogonbadan city has a population of 22,000 people and 22% of the urban population, 4,500 residential units, of which 90% of buildings are over 40 years old. The results also show that the most effective and important drivers for the flourishing and regeneration of worn-out finds in Dogonbadan are: public services, access routes, type of structure, spatial justice, economic development, attention to people and their participation, facilities, facilities. Urban (water, electricity and gas, etc.), hazards, ICT and comprehensive regeneration plan. In this regard, planning the spatial structure of the worn-out texture of Dogonbadan in the comprehensive plan of worn-out texture of Dogonbadan in the long run (5 to 10 years), based on studying the ecological characteristics of the texture, identifying strategies and actions needed in the texture and time and financial plan in the texture The city of Dogonbadan is worn out.
تبلیغات
