تحول سیاست نامه نویسی در ایران اسلامی با تاکید بر اندیشه های خواجه نظام الملک، کاشفی و سبزواری
آرشیو
چکیده
مباحث مربوط به اندیشه سیاسی در ایران، با تمرکز بر دوره اسلامی، محقق را مستقیماً به مجموعه ای از آثار ارجاع می دهد که ذیل عنوان سیاست نامه در دوره های مختلف تاریخ به نگارش درآمده اند. سیاست نامه نویسی در این دوران حاصل انباشت یک دوگانگی فکری فرهنگی است که از سویی بازتابی از اندیشه سیاسی در دوران ایران باستان است و از دیگر سو با رگه هایی از اندیشه سیاسی اسلامی آمیخته است. معتبرترین اثر در این چهارچوب سیاست نامه خواجه نظام الملک طوسی در دوران سلجوقی است. پس از آن، آثار دیگری نیز که به نگارش درآمده و تحت این عنوان مورد خطاب قرارگرفته اند، به لحاظ روش و محتوا، با تغییراتی تقریباً از همان روند پیشین پیروی کرده اند. با این حال، ادعایی گزافه نیست اگر هدف از نگارش این آثار را در اصل بر حفظ قدرت حاکم دانست. حفظ قدرت حاکم، با تلاش برای مشروعیت بخشی به آن در یک درهم کنشی دانش قدرت قابل فهم است؛ لذا با توجه به موضوع آن، تلاش شده است تا با توجه به روش نظری چهارگانه اسپریگنز به این پرسش پاسخ داده شود که روابط قدرت و مصلحت صاحبان اقتدار سیاسی و به طورکلی قدرت سیاسی اجتماعی حاکم چه تأثیری بر انگاره سیاست نامه نویسی خواجه نظام الملک، واعظ کاشفی و محقق سبزواری داشته است؟ نتایج نوشتار حاضر نیز نشان می دهد که سیاست نامه نویسی در ایران دوره اسلامی اساساً متأثر از ساختار اجتماعی سیاسی قدرت، در وجه ایجابی یا سلبی و بازتاب مصالح اقتدار سیاسی بوده است.The evolution of policy writing in Islamic Iran with emphasis on the ideas of Khajeh Nizam-ol-Molk, Kashefi and Sabzevari
Discussions on political thought in Iran, focusing on the Islamic period, refer the researcher directly to a collection of works that have been written under the title of policy in different periods of history. Policy-making in this period is the result of the accumulation of an intellectual-cultural dichotomy that on the one hand is a reflection of political thought in ancient Iran and on the other hand is mixed with elements of Islamic political thought. The most authoritative work in this framework It is Seljuk. Since then, other works that have been written and addressed under this title have followed almost the same trend in terms of method and content. However, it would not be an exaggeration to say that the purpose of writing these works was in principle to maintain power. Maintaining the ruling power can be understood by trying to legitimize it in a knowledge-power interaction. Therefore, according to its subject, an attempt has been made to answer the question of the relations between power and expediency of the political authorities and the ruling socio-political power in
تبلیغات
