همگرایی و واگرایی مقررات مبارزه با تأمین مالی تروریسم در حقوق ایران، افغانستان و اسناد بین المللی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در عرصه حقوق بین المللی سخن از هنجارها و الزاماتی است که خواستگاه موضوع طرح شده را در قطعنامه 1373 (2001) شورای امنیت سازمان ملل متحد (که به موجب ماده 25 منشور ملل متحد، لازم الاتباع است) و کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1999) می جوییم. در کشور افغانستان نیز شاهد عزم جدی در مبارزه با این پدیده شوم هستیم؛ قانون مبارزه علیه تمویل تروریسم (1383) در افغانستان و همچنین قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1394) و لایحه اصلاح قانون مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1397) که عدم ِمغایرت آن با شرع و قانون اساسی اعلام نگردیده است، دیگر داده های قانونی در مواجهه با تأمین مالی تروریسم هستند. یافته های این مقاله که با الهام از مهم ترین معیار و شاخص حقوقی که عبارت از مطالعه مقارنه ای قوانین در سه حوزه موردمطالعه است، مؤید هم گرایی نسبی بین حقوق کیفری ایران و افغانستان از حیث تقنینی است؛ اما مصادیق واگرایی را می توان این گونه احصاء کرد: اول. داشتن ایرادات فنی در کنوانسیون 1999 (که در حقوق افغانستان و ایران این ایرادات مشهود نیست) که به قرار ذیل هستند: 1- عدم ِارائه اصول پیشگیرانه علمی کافی در نصّ کنوانسیون؛ 2- پرداختن به حواشی موضوع و عدم ِارائه متد لازم درمورد کشف این جرم؛ 3- عدم جانمایی دقیق تکالیف و بایسته های حقوق بشری در کشف، تحقیق، تعقیب و محاکمه به صورت تفکیک شده. دوم. انجام اقدامات لازم برای پیشگیری از وقوع اعمال تروریستی ازجمله دادن اخطارهای به موقع به دیگر کشورها ازطریق تبادل اطلاعات.Convergence and Divergence of Counter-Terrorism Financing Rules in Iranian, Afghan and International Documents
In the field of international law it is the norms and requirements that are addressed in the UN Security Council Resolution 1373 (2001) (which is required by Article 25 of the United Nations Charter) and the Convention on the Suppression of the Financing of Terrorism (1999) Search. Other data provided by the Anti-Terrorism Financing Act (2004) in Afghanistan, as well as the Anti-Terrorism Financing Act (2015) and the Amending the Anti-Terrorism Financing Act (1397), which are not in conflict with the law and the Constitution. A law is in place to finance terrorism. The findings of this article confirm the relative convergence between Iranian and Afghan criminal law, but divergence can be summarized as follows: First. Technical deficiencies in the 1999 Convention that are not evident in the laws of Afghanistan and Iran. These include: 1) failure to provide sufficient scientific precautionary principles in the convention; 2) addressing the subject matter and failure to provide the necessary method for the discovery of the crime and prosecution and trial separately; Second, Take necessary measures to prevent terrorist acts, including providing timely warnings to other countries through the exchange of information.
تبلیغات
