درآموزش مفاهیم اسماء وصفات الهی بهتراست با رویکرد عقلی و براساس استدلال این اسماء و صفات را تبیین تاضمن فهم آن ها باعث تقویت ایمان وتصحیح رفتار فراگیران شود. اندیشمندان در هر دوره ای خداوند را با اسماء و صفاتی معرفی نموده اند. قبل از دین مبین اسلام متفکران خداوند را خدایی لایتغیر وزوال ناپذیر البته بصورت عدم ارتباط موثر با جهان معرفی نموده اند؛اما آگوستین قدیس"خداوند را موجودی سرمدی( ازلی – ابدی)، متعالی، خیر محض،قادر، دانای کل و مطلق از جمیع جهات" معرفی نمود. شگفتیهای جهان از جمله :نظم، زیبایی، تغییر و تحول گویای این است؛ که این جهان و شگفتی هایش باید مخلوق چنین خدایی باشند. ملاصدرا برخلاف همه حکما ماقبل خود برای اثبات وجود خدا از حقیقت وجود شروع کرده؛ زیرا وجود را حقیقتی عینی، واحد و بسیط می داند. وجود را مشکک و اختلاف وجود را به شدت و ضعف و کمال و نقص دانسته است. بالاترین مرتبه وجود که بدون نقص و نیاز و ازجمیع جهات نامتناهی بوده خداوند می نامد. «یا ایها الناس انتم فقراء الی الله والله هو الغنی الحمید. (الفاطر/15)» و این مفهوم ازخداوند خیلی تفاوت دارد با مفاهیمی که از خدا در ادیان الهی دیگر وجود دارد.(صدرالمتألهین ، 1371، ج 6،ص17). هردو حکیم صفاتی برای خداوند بیان نموده اند؛که مشهورترین صفات فیاض بودن او می باشد. هدف ازپژوهش با استفاده از روش تحقیق مقایسه ای از نوع توصیفی - تحلیلی کشف و تبیین مفهوم امر متعالی از نظر هردو بوده است.