آینه کاری و مشربیه ها بخشی از مؤلفه های سنتی معماری دوران اسلامی در کشورهای ایران و مصر است که در بناهای مذهبی، غیرمذهبی و شهری کاربرد داشته اند. در این بستر، هنرمندان معاصری هم چون منیر شاهرودی فرمانفرماییان و سوزان حفونه، دست به خلق آثاری زده اند که با تأثیرپذیری از این مؤلفه ها، هر یک، رویکردی متفاوت را دنبال کرده اند. این مقاله در تلاش است تا رویکرد این هنرمندان را بررسی نموده و به این سوال پاسخ دهد که چه نسبتی میان بازتاب مؤلفه های انتخابی آنها در آثارشان برقرار است. بر این اساس، این پژوهش از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی در ارتباط با آثار این هنرمندان بهره گرفته و با استفاده از منابع مکتوب و اینترنتی به بررسی این آثار می پردازد. تطبیق و بررسی نمونه ها نشان می دهد که شباهت ساختاری آرایه های سنتی معماریِ مورد توجه این دو هنرمند، باعث ایجاد تشابهات در فرم و ساختار ظاهری این آثار گشته است؛ در عین حال، رویکرد مفهومی و حوزه کاربست متفاوت این مؤلفه ها، این دو هنرمند را از یکدیگر متمایز می سازد.