مسئله جانشینی پادشاه در تاریخ ایران، یکی از موضوعات مهم به شمار می رود و می توان آن را یکی از مؤلفه های شناخت ثبات یا عدم ثبات سیاسی حکومت برشمرد. این موضوع یکی از مسائل مهم حکومت قدرتمند صفویه نیز به شما می رود. حکومت صفویه که با بهره گیری از اندیشه های صوفیانه و نقش آفرینی قزلباش ها تشکیل شد و حدود دویست و سی سال به طول انجامید، در مقاطع مختلفی، به ویژه تا زمان شاه عباس اول با بحران جانشینی مواجه بود، در شکل گیری این بحران ها عوامل مختلفی نقش داشتند. سازوکارهای ناکارآمد جانشینی و وجود مدعیان متعدد باعث شد تا نیروهای مختلف از جمله قزلباش ها در فرآیند جانشینی دخیل شوند. قزلباش ها که نقش محوری در تاسیس حکومت صفویه داشتند در تلاش برای تاثیرگذاری بر انتخاب شاه و جهت دادن به این روند، در مسیر تأمین منافع خویش بودند. این دخالت ها موجب ایجاد بحران در جانشینی پادشاه می شد. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که قزلباش ها بعنوان یکی از مهمترین کانون های قدرت در حکومت صفویه چه نقشی در مسئله جانشینی و ایجاد بحران ناشی از آن داشتند؟ و این مسئله چه پیامدهایی در حکومت صفویه به دنبال داشت؟ براساس یافته های این پژوهش قزلباش ها بعنوان اصلی ترین عنصر تشکیل دهنده حکومت، نقش محوری در مسئله جانشینی و بحران های ناشی از آن برعهده داشتند.