به دنبال تغییراتی که امروزه در دنیای کار روی داده است؛ انطباق پذیری مسیر شغلی بیش از گذشته در موفقیت کارکنان، نقش یافته است. در این راستا، پژوهش به بررسی نقش مولفه های اصلی سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، خوشبینی و تاب آوری) در پیش بینی انطباق پذیری مسیرشغلی کارکنان مراکز صنعتی پرداخته است. روش این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود و آزمودنی ها شامل230 نفر از کارکنان شاغل در مراکز صنعتی استان اصفهان بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه ی انطباق پذیری مسیر شغلی یوسفی، پرسشنامه ی خوشبینی - بدبینی سلیگمن، پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون، مقیاس امید بزرگسالان اسنایدر و پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی شرر پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان دادکه مولفه های خودکارآمدی، امید و تاب آوری به ترتیب می توانند 3/56 درصد از واریانس انطباق پذیری کارکنان را تبیین نمایند. از این رو می توان این گونه استنباط کرد که با پرورش سرمایه های روان شناختی افراد می توان انطباق پذیری مسیر شغلی آن ها را افزایش داد، به گونه ای که بتوانند خود را با بسیاری از تغییرات سازگار نمایند و به دنبال راه جدیدی برای ادامه ی مسیر شغلی مطلوب خود باشند.
