گردشگری به عنوان صنعتی درآمدزا و مهم در کشورهای جهان محسوب می شود و بر اساس برآوردهای سازمان جهانی جهانگردی، این صنعت در سال 2020 با درآمدی بالغ بر 2 تریلیون دلار و جذب 561/1 میلیارد مسافر، نقش اول را در توسعه اقتصادی کشورها خواهد داشت. از طرف گسترش و شکوفایی صنعت گردشگری، نزدیکی ملت ها و دولت ها به یکدیگر را دنبال داشته و تأثیر فوق العاده ای در ایجاد صلح، ثبات و گسترش امنیت در عرصه های ملی و جهانی از خود بر جای می گذارد. بر مبنای تحقق سند چشم انداز بیست ساله که توسط مقام معظم رهبری ابلاغ گردید، جمهوری اسلامی ایران کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهام بخش در جهان اسلام و با تعامل سازنده و مؤثر در روابط بین المللی محسوب می شود. تحقق اهداف متعالی چشم انداز بیست ساله ایران نیازمند به تحول اساسی در نگرش های مدیریتی جامعه، عزم ملی، ایمان، خودباوری و کوشش برنامه ریزی شده جمعی است. صنعت گردشگری با توجه به برخورداری از ظرفیت های اقتصادی و ماهیت تعاملی خود می تواند نقش مهمی را در جهت بالندگی کشور و رسیدن به اهداف چشم انداز 1404 ایفاء نماید. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و بهره مندی از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی سعی دارد، ضمن شناسایی پتانسیل های صنعت گردشگری علی الخصوص در زمینه های اقتصادی، فرهنگی و امنیتی، به تبیین این توانمندی ها در جهت اعتلای کشور و تحقق سند چشم انداز بپردازد. مطالعات صورت گرفته حاکی از آن است که ایران یکی از توانمندترین ممالک دنیا از لحاظ استراتژیک و ژئوپلیتیک با قابلیت های منحصربه فرد در زمینه گردشگری است. لذا در صورت برنامه ریزی و ارتقاء کمی و کیفی در این بخش، می تواند از توانمندی های آن در جهت تحقق اموری مانند: دسترسی به توسعه همه جانبه، بهبود وضعیت اقتصادی، فاصله گرفتن از اقتصاد تک محصولی، تعامل سازنده با کشورهای منطقه، که در ترسیم سند چشم انداز به عنوان اهداف مهم در نظر گرفته شده اند، سود جوید.
