این پژوهش، با هدف مقایسه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شرکت کننده در فعالیت های ورزشی منظم گروهی و انفرادی مدارس متوسطه دخترانه استان گلستان، با روش علّی- مقایسه ای انجام شده است. آزمودنی های پژوهش 252 نفر بودند که به سه گروه تقسیم شدند: 84 نفر ورزشکار رشته های انفرادی، 84 نفر ورزشکار رشته های گروهی و 84 نفر غیر ورزشکار. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و معدل مستمر و پایانی ترم اول بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش، بیانگر تفاوت معنادار بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار گروهی و انفرادی با دانش آموزان غیر ورزشکار بود (001/0 =α) که ورزشکاران اعم از گروهی و انفرادی، پیشرفت تحصیلی بالاتری نسبت به غیر ورزشکاران داشتند. همچنین تفاوت معنادار، بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار گروهی با انفرادی بود (021/0 = α) که ورزشکاران گروهی پیشرفت تحصیلی بالاتری نسبت به ورزشکاران انفرادی داشتند. نتایج این پژوهش از یک سو در توسعه آگاهی مدیران و ایجاد زمینه برنامه ریزی در جهت مشارکت بیشتر در فعالیت های ورزشی و از سوی دیگر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مؤثر خواهد بود .
