مجموعه حاجی خان وراوی مربوط به اواخر قاجار و شامل حمام و مسجد است. از جمله ویژگی های آن بهره-گیری از یک پلان مستطیل شکل و چیدمان فضایی بر اساس هندسه هشت ضلعی است که نمونه این گونه پلان را می توان در حمام های بستک، بندرعباس و لار مشاهده کرد. هدف اصلی این پژوهش معرفی و بررسی یک نمونه با ارزش تاریخی از مرحله شناخت ویژگی های آن تا مرمت و بازسازی بخش های آسیب دیده به منظور احیاء بنا است. مرمت بنا در سه مرحله از سال 1388 انجام شده است. ریختن زباله، آتش-سوزی عمدی حمام، رطوبت صعودی دیوارها و فرسایش اندودها از دلایل اصلی عوارض ایجاد شده در بنا است. اقدامات مرمتی انجام گرفته شامل: سبک سازی پشت بام، خشکه چینی با سنگ لاشه در کف بنا، استحکام بخشی بدنه ها و پوشش ها با سنگ و ملات گچ، پی گردی و بازسازی بدنه و سردر ورودی به طور کامل، اقدامات عایق کاری و اندود پشت بام و بدنه، حفر کانال دفع نم و اجرای تأسیسات برقی از کف و کف سازی نهایی فضاهای داخلی بر اساس طرح اولیه کف بوده است. از نکات قابل تأمل در مرمت بنا، اجرای اندودهاست که به دلیل عدم مطالعه، عدم تخصص کافی ناظرین و عدم توجه به میزان ترکیب، محل ساخت و زمان اجرای مصالح مورد استفاده در اندود ها منجر به فرسایش آن شده است.
