این مقاله به بحث در مورد قواعد و راه کار هایی برای ترجمه اشعار آپولینر می پردازد که ابعاد زیادی از این راهکار ها بازتاب اعتقادات و باورهای شخص آپولینر می باشد. اما هدف اصلی این مقاله این است که به بحث درمورد تکلیف ترجمه پرداخته و آن را ورود متن اصلی به آینده اش در نظر بگیرد نه صرفاً عملی برای نگهداری یا بهتر کردن متن. این مقاله با ارجاع به افکار بونِفوی دنبال شده و تفاوت بین معنا و احساس را نیز دربر می گیرد. قسمت پایانی در ارتباط با نقشی است که در پروژه های ترجمه ای چندزبانه توسط عکاسی و به خصوص کلاژ های قطعه های عکاسی شده ایفا می شود.