در این مقاله به بعضی از اصطلاحات کاربردشناسی که خاص زبان انگلیسی محاوره ای هستند، معادل های آن ها در زبان- های دیگر و استفاده ی آن ها در زبان دوم اشاره شده است. در این مقاله خواهیم دید که این اصطلاحات یا به عبارت دیگر بسط دهنده های زبانی (مانند چیزی) با بیان گرهای کلامی تفاوت دارند. این تفاوت در شکل، عملکرد و تقسیم این بسط-دهنده ها در انواع انگلیسی ها و زبان های دیگر نیز مشهود است. در بافت زبان دوم، به این نتیجه می رسیم که فراگیرانِ زبان دوم هم از اصطلاحات کاربردی کمتر و هم از محدوده کمتری از اصطلاحات قابل تصور استفاده می کنند. به علاوه، فراگیران زبان دوم از اصطلاحاتی که بیشتر با زبان نوشتار و مکالمه رسمی مرتبط است (مانندand so on ) مانند معادل- های رسمی ترجمه شده از زبان اول که در انگلیسی استفاده نمی شوند (مانند and, and, and)، یا در بافت های محدودی استفاده می شوند (مانند or so) بیشتر استفاده کرده و اغلب درک نمی کنند که بعضی از این اصطلاحات ممکن است بار منفی داشته باشند (مانند and blah, blah, blah). در این مقاله، همچنین به بحث در مورد امکان ایجاد آگاهی کاربردشناسانه ی بهتر در میان فراگیران زبان دوم با تمرکز بین زبانی واضح بر شکل و عملکرد اصطلاحات مربوط به کاربردِ زبان نیز پرداخته شده است.
