رتبه بندی مؤسسات بیمه-که اغلب یک ارزیابی مالی از مؤسسات بیمه است-به شفاف سازی، افزایش کارایی و ایجاد رقابت غیرقیمتی در بازار منجر می شود. اطلاعات رتبه بندی، مورد استفاده ذی نفع های بسیاری از جمله، مصرف کنندگان، نهاد ناظر بر مؤسسات بیمه، سرمایه گذاران و بانک ها قرار می گیرد. هدف اساسی از رتبه بندی، ارزیابی قابلیت اعتماد شرکت بیمه است. مؤسسات رتبه بندی که مؤسساتی مستقل اند، مؤسسات بیمه را ارزیابی و آزمایش میکنند تا وضعیت و ثبات مالی، ارزش اعتباری و آسیب پذیری آنها در قبال شرایط نامساعد را بررسی و تعیین کنند. شاخص های مختلف مورد استفاده در رتبه بندی، ابزار اصلی فرآیند رتبه بندی اند. روش رتبه بندی مبتنی بر همکاری، شکلی از رتبه بندی بدون درخواست است که مؤسسه بیمه، با مؤسسه رتبه بندی در تهیه منابع اضافی اطلاعاتی غیرعمومی همکاری می کند. این همکاری در تهیه اطلاعات اضافی، کمک می کند تا اعتبار رتبه بندی افزایش یافته و بنابراین قابلیت پذیرش رتبه بندی برای مؤسسات بیمه ارتقا یابد. رتبه بندی مبتنی بر همکاری، یک متدولوژی قابل قبول تری است؛ زیرا این روش از تضاد بالقوه منافع مبراست و درعین حال از درجه بالایی از قابلیت اعتماد در منابع اطلاعاتی خود برخوردار است. متدولوژی رتبه بندی مبتنی بر همکاری ازلحاظ تئوریک و تجربی در مجموع، مقبولیت بیشتری داشته و متداول تر است. در تهیه شاخص های رتبه بندی، متدولوژی FSR-که اغلب توان و سلامت مالی مؤسسات بیمه را در کانون توجه قرار می دهد- از ارزش اعتباری بالاتری برخوردار است.
