سهامداران عمده

هدف تحقیق، بررسی تأثیر تغییرات سود و سهامداران عمده بر فرآیند هموارسازی سود در بورس اوراق بهادار تهران است. در این تحقیق داده های مربوط به 108 شرکت به صورت ترکیبی و برای دورة زمانی 1387- 1383 و با استفاده از سیستم رگرسیون های تلفیقی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. فرضیة اول به بررسی میزان رابطة تغییر سود و هموارسازی سود می پردازد. نتایج حاصل از آزمون فرضیة اول تحقیق نشان داد که اگر سود شرکت نسبت به سال قبل دچار افزایش (کاهش) شود، شرکت سود را با استفاده از اقلام تعهدی اختیاری به پایین (بالا) هموار می کند. فرضیة دوم به بررسی نقش سهامداران عمده در هموارسازی سود می پردازد. نتایج حاصل از آزمون فرضیة دوم نشان داد که درصد (میزان) سهامداران عمده تاثیر معنی داری بر فرایند هموارسازی سود ندارد.

زمانی که مالکیت بخش عمده ای از سهام شرکت در دست اشخاصی غیر از مدیران باشد، محافظه کاری بیشتری در تهیه ی صورتهای مالی شرکت اعمال خواهد شد. این نتیجه منطبق با این نظر است که هر چه سهام بیشتری در اختیار سهامداران برون سازمانی باشد، میزان عدم تقارن اطلاعاتی نیز بیشتر خواهد شد. به طور معمول مالکیت سهام شرکت های آمریکایی در اختیار سهامداران متعدد و پراکنده است. در حالی که در بسیاری از کشورهای اسیایی از جمله ایران ساختار مالکیت شرکت ها، تمرکز بیشتری دارد؛ بنابراین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تجربی تأثیر سهامداران عمده بر سطح محافظه کاری حسابداری و ارزش وجه نقد است. در راستای هدف تحقیق مروری سیستماتیک از پژوهش های گذشته صورت گرفت. نتایج عمده پژوهش ها نشان می دهد که در غیاب سهامداران عمده، ارزش نگهداشت وجه نقد با افزایش میزان محافظه کاری افزایش می یابد و سهامداران عمده اثرات مثبت محافظه کاری بر ارزش نقدی را تغییر نمی دهند.

در یک نگاه کلی نظام راهبری شرکتی، شامل ترتیبات حقوقی، فرهنگی و نهادی می شود که سمت و سوی حرکت و عملکرد شرکت ها را تعیین می کنند. به بیان دیگر، نظام راهبری شرکتی شامل همه ساز و کارها و قیودی است که این اطمینان را فراهم می کند که دارایی های شرکت به صورت کارا و در جهت منافع تأمین کنندگان وجوه نقد مدیریت می شود و مانع استفاده نامناسب منابع توسط مدیران و دیگر گروه ها در شرکت می شود. استقرار یک نظام راهبری شرکتی مؤثر و کارا باعث می گردد منافع مدیران و مالکان در یک راستا قرار گیرد، عملکرد عملیاتی شرکت بهبود یابد و شرکت ها رشد و گسترش یابند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سازوکارهای راهبری شرکت و ارزشیابی شرکت است. در راستای هدف پژوهش، پنج فرضیه تدوین شد. جهت آزمون این پنج فرضیه با استفاده از روش حذف سامانمند، نمونه ای متشکل از 105 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بین سال های 1390 لغایت 1398 انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل دادها و آزمون فرضیه ها از مدل های رگرسیون چند متغیره به روش دادهای ترکیبی استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بین اندازه هیئت مدیره، درصد مالکیت سهامداران عمده، درصد مالکیت سهامداران نهادی، مدیران غیرمؤظف در هیئت مدیره و ارزش شرکت رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین اهرم مالی و ارزش شرکت رابطه منفی و معنی داری وجود دارد.