ریسک و نااطمینانی

وجود کژگزینی و کژمنشی در بازار بیمه به افزایش حق بیمه ها و از این رو خروج افراد با درجه ریسک گریزی بالا از بازار منجر می شوند ، درنتیجه احتمال ناکارایی در بازار بیمه افزایش می یابد. بیمه گران با اطلاع از کششهای تقاضای بیمه ها و اندازه گیری اثرات رفاهی افزایش حق بیمه ها می توانند با اتخاذ سیاستهای مناسب مانع از این رخداد شوند. مطالعه حاضر این موضوع را در مورد بیمه های اشخاص با استفاده از روش سیستم تقاضای تقریباً ایده آل طی دوره زمانی 1385- 1392 بررسی کرده است. کششهای مارشالی و درآمدی حاکی از روابط ضعیف ناخالص بین بیمه های اشخاص، همچنین تجملی بودن بیمه عمر و ضروری بودن بیمه درمان تکمیلی و حوادث است. کشش هیکس و آلن نیز حاکی از وجود رابطه جانشینی خالص ضعیف بین بیمه های اشخاص و قوی تربودن این رابطه در بین بیمه های عمر و حوادث بود. بر اساس معیارهای تغییرات معادل و تغییرات جبرانی ، بیمه گر با هدف کاهش ناکارایی می تواند به جای افزایش حق بیمه، به دریافتیهای یکجا از افراد با درجه ریسک گریزی پایین و یا در صورت افزایش، به پرداختهای جبرانی به افراد با درجه ریسک گریزی بالا اقدام کند. رقمهای دریافتی در رویکرد اول به مراتب کمتر از رقمهای پرداختی در رویکرد دوم است.

 فضای کسب و کار را  می توان یک محیط ک لان اقتص ادی قلم داد ک رد ک ه هریک از کارگزاران فعالیت اقتصادی در آن ایفا می کنند. در این مقاله بناست در شرایط نااطمینانی، دو مدل تصادفی جایگزین مدل های مرسوم در فضای کسب و کار مستغلات ارائه گردند. براین اساس در مدل اول، فروش تعداد واحدهای فروخته شده در هر مرحله تحت تأثیر دو متغیر تصادفی یعنی فاصله زمانی بین مرحله اولیه – نهایی و ناسازگاری سطح درآمد قرار گرفته است. غیر قطعی بودن دو عامل به کمک توزیع های آماری بویژه توزیع گاما شبیه سازی می گردد و مدل قیمت گذاری را برای سه مرحله مختلف بهینه می شود. در مدل دوم، برآورد تغییرات قیمت در بازار مسکن با استفاده از یک فرآیند تصادفی در قالب معادلات دیفرانسیل تصادفی مطرح شده است. لذا با رویکردهای شبیه سازی آماری منجر به تولید نمونه های خروجی به عنوان سناریو های ترسیمی معرفی شوند.