استان های منتخب

هدف و زمینه تحقیق: هدف اصلی روانشناسی ورزشی توسعه عملکرد ورزشکاران است و یکی از عوامل روانی که رابطه نزدیکی با عملکرد بهینه ورزشی داردمهارت توجه می باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر تدوین هنجار برای آزمون توجه و تعیین پایایی و روایی آن در گروهی از ورزشکاران دختر و پسر استان های منتخب کشور بود. روش شناسی تحقیق: روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی برای تدوین نورم می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه ورزشکاران دختر و پسر استان های خراسان رضوی، اصفهان، تهران، خوزستان و مرکزی تشکیل می دادند. نمونه های آماری شامل 1200 نفر( 600 ورزشکار دختر) و ( 600 ورزشکار پسر) از پنج استان کشور بودند که به روش های نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای متناسب با جمعیت برای انتخاب آزمودنی ها استفاده شد. ابزار اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه اطلاعات فردی و آزمون توجه بر اساس جدول سیاه و قرمز بود که برای تدوین و هنجاریابی آن در ورزشکاران ایرانی استفاده شد. در این تحقیق برای تحلیل داده ها ابتدا از آمار توصیفی برای طبقه بندی، تعیین شاخص های مرکزی و پراکندگی استفاده گردید. سپس ازمعادله Z و محاسبه نقاط درصدی در هر آزمون و از روی رتبه های درصدی به تفکیک آزمون های مختلف هنجار آزمون توجه تهیه گردید. یافته های تحقیق: نتایج نشان داد، میانگین امتیاز مهارت توجه در ورزشکاران دختر با حضور محرک مزاحم 26/0±95/27 و بدون محرک مزاحم 24/0± 06/32 و در ورزشکاران پسر با حضور محرک مزاحم 39/5±79/30 و بدون محرک مزاحم 81/4±84/34 می باشد. همچنین تفاوت معنی داری بین میزان توجه ورزشکاران دختر و پسر در هر دو آزمون های توجه بدون محرک مزاحم و با محرک مزاحم مشاهد شد(00/0=P). پایایی آزمون توجه از طریق آزمون – آزمون مجدد مورد بررسی قرار گرفت و همبستگی معنی داری در ورزشکاران دختر با حضور و بدون حضور محرک مزاحم( به ترتیب911/0=r و 951/0=r) و ورزشکاران پسر(به ترتیب932/0=r و 983/0=r) محاسبه گردید(00/0=P). نتیجه گیری: با توجه به پایایی و روایی مناسب آزمون توجه سیاه و قرمز، مربیان ورزشی می توانند از هنجار تدوین شده برای تعیین میزان توجه ورزشکاران دختر و پسر رشته های ورزشی مختلف و توسعه این قابلیت روانی در ورزشکاران از این آزمون استفاده نمایند.

هدف کلی پژوهش حاضر، تعیین ارتباط هویت و سکوت سازمانی با جو سازمانی در کارکنان هیئت های بدنسازی و پرورش اندام استان های منتخب بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. جامعه آماری این تحقیق، 340 نفر از کارکنان هیئت های استان های منتخب (گلستان، خوزستان، کرمانشاه، سیستان و بلوچستان، اصفهان، قم، تهران و استان مرکزی) بودند که براساس جدول مورگان، 181 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. در این تحقیق از «پرسشنامه هویت سازمانی» (چنی، 1983)، «پرسشنامه سکوت سازمانی» (واکولا و بورادوس، 2005) و «پرسشنامه جو سازمانی» هالپین و کرافت (۱۹۶۳) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها به ترتیب 81/0، 85/0 و 78/0، به دست آمد و روایی آن توسط متخصصان امر مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هویت سازمانی با جو سازمانی رابطه منفی معنی دار و بین سکوت سازمانی با جو سازمانی رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین، از بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، جنسیت و سابقه شغلی) تنها جنسیت با هویت سازمانی رابطه مثبت معنی دار داشت. بعلاوه، مولفه های هویت سازمانی، عضویت و شباهت با جو سازمانی رابطه منفی معنی دار داشتند، اما بین وفاداری با جو سازمانی رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین، هر سه مولفه سکوت سازمانی با جو سازمانی رابطه مثبت معنی دار داشتند. در نهایت، فقط سکوت سازمانی پیش بینی کننده معنادار جو سازمانی بود. بنابراین، پیشنهاد می شود روسای هیئت های بدنسازی و پرورش اندام در راستای بهبود جو سازمانی،       برنامه ریزی نمایند و بسترهای لازم را جهت بهبود شرایط فراهم سازند.