باورپذیری اطلاعات

هدف: مقاله حاضر کوششی است در شناساندن تاریخچه، تعریف، ابعاد، و زمینه های پژوهشی و کاربردی باورپذیری اطلاعات با تأکید بر محیط اطلاعاتی وب. روش: مقاله حاضر به روش کتابخانه ای و از طریق مرور ادبیات موجود در رشته های ارتباطات، جامعه شناسی، اطلاع رسانی و علوم رایانه انجام گرفته است. یافته ها: باورپذیری مفهومی چندبعدی و گسترده است که بر روی ابعاد اساسی آن توافقی وجود ندارد. باورپذیری بیشتر نوعی ارزیابی از سوی دریافت کننده است که هم باید قضاوت های عینی مانند کیفیت و دقت اطلاعات را در خود داشته باشد و هم قضاوت های ذهنی مانند تخصص و اعتمادپذیری منبع. پژوهش ها درباره باورپذیری که بیشتر به دو شیوه کاربرد سیاهه وارسی و پیمایش انجام شده اند با چالش های فراوانی به ویژه در محیط وب روبه رو هستند. اصالت/ارزش: باورپذیری اطلاعات از جمله مهمترین نگرانی ها در محیط های جدید اطلاعاتی و رسانه ای بوده و نیازمند توجه جدی است. مقاله حاضر نخستین مقاله ای است که در زبان فارسی درباره این مفهوم به نگارش درآمده است

امروزه ارزیابی باورپذیری اطلاعات در بستر شبکه های اجتماعی به یک موضوع مهم برای کاربران اطلاعات تبدیل شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر اعتبار شبکه های اجتماعی بر باورپذیری اطلاعات آنها از طریق متغیر میانجی تخصص فردی در میان دانشجویان دانشگاه تبریز است. این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است که با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و روش پیمایشی به انجام رسیده است. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز در سالتحصیلی 1400-1399 به تعداد 15732 بود که از میان آنها 375 نفر به عنوان نمونه و به روش نمونه-گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه لی و سوه، استفاده شد. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد اعتبار رسانه و اعتبار پیام تأثیر مثبت و مستقیمی بر باورپذیری اطلاعات شبکه های اجتماعی در میان دانشجویان دانشگاه تبریز دارند. همچنین تخصص فردی در رابطه بین اعتبار رسانه و اعتبار پیام با باورپذیری اطلاعات شبکه های اجتماعی نقش میانجی دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که اگر درک دانشجویان نسبت به اعتبار رسانه (وابستگی، تعامل و شفافیت) و اعتبار پیام (قدرت استدلال و کیفیت اطلاعات) بیشتر باشد، می توان پیش بینی کرد که باورپذیری اطلاعات در نزد آنان افزایش یابد. همچنین، افرادی که از تخصص فردی، به معنای توانایی ارزیابی دقیق اطلاعات برخوردارند، نقش عامل های اصلی مرتبط با محتوای پیام و اعتبار منبع را در باورپذیری اطلاعات بیشتر ارزیابی می کنند.