سیاست خارجی اتحادیه اروپا

مقاله حاضر به بررسی نقش و جایگاه ایران در سیاست خارجی آلمان و تاثیر دولت آلمان بر سیاست خارجی اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران می پردازد. در حقیقت، هدف اصلی این مقاله بررسی این مسئله است که آیا ایران می تواند از ظرفیت آلمان برای توسعه روابط با اتحادیه اروپا، کاهش تنش ها و اختلافات فی مابین و تامین نیازهای صنعتی و سرمایه گذاری تکنولوژیک خود بهره گیری کند. می توان چنین عنوان نمود که از یکصد و پنجاه سال گذشته به این سو، به تدریج نوعی روابط ویژه میان ایران و آلمان در جمع دول اروپایی شکل گرفته است؛ روابطی که حتی تحولات شگرف سیاسی نیز نتوانسته است مانع از گسترش آن شود. اگرچه آلمان نقشی کلیدی در توسعه روابط میان ایران و اتحادیه اروپا دارد، لیکن عوامل بازدارنده ای همچون اوج گیری تنش میان ایران و کشورهای غربی، به ویژه امریکا و انگلیس، در خصوص موضوعاتی همچون فعالیت های هسته ای ایران می تواند تلاش های آلمان را در این زمینه کم فروغ و حتی بی اثر نماید.

این مقاله در پی بررسی چالش های فراروی ترکیه برای پیوستن به اتحادیه اروپا است. به نظر می رسد دو متغیر مستقل ناهمگنی هویتی و اقتصادی، روند عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا را با چالش مواجه کرده است. برای آزمون این فرضیه، نگارندگان با بهره گیری از نظریه های سازه انگاری و لیبرالیسم اقتصادی تلاش می کنند تا به تشریح نگاه اتحادیه اروپا به این روند بپردازند. در اینجا ویژگی های ساختار قدرت و سیاست ترکیه از جمله میراث اسلامی و هویت اسلام گرایانه، کسری دمکراسی، ساختار نیمه دمکراتیک و اقتصاد کوچک در حال توسعه، چالش ها ی فراروی عضویت در اتحادیه اروپا به شمار می روند. نگارندگان نتیجه می گیرند که با این ویژگی ها، ترکیه همچنان مسیر صعب العبوری را برای پیوستن به اتحادیه اروپایی در پیش خواهد داشت.