روزه داری ماه رمضان

فعالیت بدنی منظم می تواند تغییرات مطلوبی در سیستم فیبرینولیتیک ایجاد نماید و بهبود عملکرد آن را موجب شود. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی همراه با روزه داری بر فاکتورهای فیبرینولیتیک می باشد. تعداد 24 مرد غیر ورزشکار به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت نمودند و بطور تصادفی در دوگروه روزه داری (F) و تمرین استقامتی+روزه داری (ET+F) قرار داده شدند، اما در نهایت به خاطر افت آزمودنی در دو گروه تحقیق با 20 آزمودنی (10 نفر در هر گروه) خاتمه یافت. آزمودنی های گروه F (وزن، 2/16±4/77 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 5/4±7/25) طی ماه رمضان فقط روزه داری داشتند، در حالیکه گروه ET+F (وزن، 3/9±3/79 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 9/2±3/26) علاوه بر روزه داری، به مدت چهار هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین استقامتی داشتند. دو نمونه خونی (6 میلی لیتر) برای اندازه گیری آنتی ژن فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA)، بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1) و D-Dimer در قبل و بعد از ماه رمضان گرفته شد و رژیم غذایی نیز قبل و در هفته دوم ماه رمضان اندازه گیری و ثبت شدند. میزان وزن، BMI و درصد چربی آزمودنی ها پس از ماه رمضان در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P)، با این حال کاهش وزن و BMI برای گروه ET+F بیشتر از گروه F بود (05/0>P). همچنین درصد چربی مصرفی رژیم غذایی هر دو گروه در ماه رمضان افزایش معنی داری یافت. آنتی ژن t-PA در گروه ET+F به طور معنی داری کاهش و در گروه F نیز تا مرز معنی داری کاهش یافت (06/0=P) اما مقایسه بین گروهی آنتی ژن t-PA، آنتی ژن PAI-1 و D-Dimer تفاوت معنا داری را نشان نداد. بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که احتمالا تمرین استقامتی همراه با روزه داری اسلامی از طریق کاهش وزن، BMI و آنتی ژن t-PA اثرات مطلوبی را بر سیستم فیبرینولیتیک ایجاد می نماید.

میزان پلاسمایی گرانولایزین که می تواند بیومارکری باشد برای بیان وضعیت فعالیت سیستم ایمنی، در حال حاضر بسیار مورد توجه است. سلول هایNK ، منبع اصلی گرانولایزین پلاسما محسوب می شوند، بنابراین میزان پلاسمایی گرانولایزین می تواند انعکاسی از فعالیت جمعیت کلی سلول های NK بدن باشد. تاکنون مطالعه یی در زمینه ی تأثیر روزه داری بر کارکرد سیستم ایمنی، بر مبنای اندازه گیری گرانولایزین پلاسمایی انجام نشده است . مواد و روش ها: در مجموع 44 داوطلب مرد با میانگین سنی 6/13 ± 15/41 سال برای مطالعه انتخاب شدند. در بیست و نهمین روز ماه رمضان و 4 ماه پس از ماه رمضان، خون گیری صورت گرفت و غلظت پلاسمایی گرانولایزین، CRP، تری گلیسرید، کلسترول، اسید اوریک و قند خون اندازه گیری شد. یافته ها: غلظت سرمی CRP پس از 29 روز روزه داری به طور قابل توجهی کم تر از مقدار آن در ماه چهارم پس از روزه داری بود. متوسط غلظت LDL در روز 29 روزه داری، بیش از ماه چهارم پس از روزه داری بود. تفاوتی در میانگین غلظت گرانولایزین در شرایط روزه داری در مقایسه با غیر روزه داری دیده نشد. نتیجه گیری: روزه داری تعدیل CRP را سبب می شود ولی بر سطح پلاسمایی گرانولایزین اثر ندارد.