PH

مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت آنها نیازمند وجود اطلاعات در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش فاکتورهای شیمیایی آب در یک منطقه جغرافیایی معین میباشد. تغییر کیفیت آب های زیرزمینی و شور شدن منابع آب در حال حاضر خطری بزرگ در راه توسعه کشاورزی کشور بخصوص در اراضی خشک میباشد. این تحقیق در دشت ارسنجان در شمال شرق استان فارس صورت گرفته و هدف از آن مطالعه تغییرات کیفی و مکانی خصوصیات آبهای زیرزمینی از نظر پارامترهای EC، PH،NO3++ و TDS و پهنه بندی آبهای زیرزمینی منطقه جهت مصارف شرب و کشاورزی میباشد. نتایج نشان داد که مقدار EC و TDSاز شمال غرب دشت به سمت جنوب و جنوب شرق در حال افزایش است. در حالیکه مقدار NO3++ از جنوب و جنوب شرق به سمت شمال غرب در افزایش می باشد. علاوه بر این نتایج نشان داد که از نظر شرب، آب های زیر زمینی منطقه بر اساس دیاگرام شولر در چهار گروه خوب (17 درصد)، قابل قبول (48.22 درصد)، نامناسب (31.71 درصد) و بد (3.07 درصد) و ازنظر کیفیت، جهت استفاده در کشاورزی در چهار کلاس خوب (14.5 درصد)، قابل قبول (66.14) مشکوک (15.71 درصد) و بد (3.65 درصد) قرار می گیرند. همچنین نتایج نشان داد که از نظر درجه ایجاد مشکل در استفاده از آب های زیر زمینی در کشاورزی بیش از 75% درصد آب های زیر زمینی دشت ارسنجان دارای مشکل کم تا متوسط هستند.

پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی انواعی از پسماندهای ویژه می باشند که قطعات اصلی آن ها شامل خازن، ترانزیستور، آی.سی، مدارات الکترونیکی، قطعات کاتدی و آندی بوده و دارای خاصیت سمیت، بیماری زایی و پایایی در محیط پیرامون و حتی در پیکره جانداران، خورندگی تاسیسات و تجهیزات و مشابه آن می باشند. بر این اساس، هدف از این تحقیق بررسی و شناسایی عوامل موثر در آزادسازی این فلزات و اختصاصاً عنصر کادمیوم در محیط پیرامون می باشد. جهت بررسی این موضوع تاثیر عوامل مختلف مانند دما، pH، ترکیبات هامیک و زمان بر روی آزادسازی عنصر کادمیوم از اینگونه پسماندها به محیط های خاکی مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور قطعات انتخابی آنالیز گردیده و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بیانگر آن بوده است که در محیط خاکی، میزان آزادسازی و نفوذ کادمیوم در pH بسیار اسیدی و بسیار قلیایی افزایش می یابد. همچنین؛ افزایش پارامترهای دیگر، نظیر دما، زمان و ترکیبات هامیک سبب افزایش میزان نفوذ عنصر کادمیوم در محیط می گردد.

انتخاب مناسب ترین روش درون یابی به منظور تخمین ویژگی های خاک منطقه نقش مهمی در استراتژی های آب و مدیریت کشاورزی ایفا می کند. همچنین ازآنجاکه ویژگی های خاک در زمان و مکان تغییر می کند، تحلیل متغیرهای فضایی خصوصیات خاک برای نشان دادن اکوسیستم های خاص اهمیت دارد. هدف از این تحقیق بررسی دقت پنج روش درون یابی فاصلة وزنی معکوس، چندجمله ای عام، چندجمله ای موضعی، تابع شعاع محور و کریجینگ برای تخمین پارامترهای EC و PH خاک است. بدین منظور، 48 پروفیل در 15 دهستان موجود در بخش درودزن، واقع در استان فارس حفر شد. تمامی مقادیر EC و PH مربوط به عمق 30-0 سانتیمتر اول خاک است. برای بالابردن دقت مطالعه، روش های درون یابی در مدل ها و توان های گوناگون مقایسه شد. ترسیم نیم تغییرنما در GS + نشان داد داده های PH و EC بهترین برازش را به ترتیب در مدل گوسن و کروی دارند. همچنین براساس مقادیر به دست آمده از معیارهای ارزیابی خطا شامل RMSE، MSE، MAE، R 2 و MBE بهترین روش درون یابی با کمترین خطا به منظور تهیة نقشه های پراکنش مکانی پارامترهای EC و PH خاک انتخاب شد. نتایج برتریِ روش LPI با توان دو و روش IDW با توان یک برای فاکتور PH را نشان می دهد. همچنین روش کریجینگ در مدل گوسن و IDW با توان یک به ترتیب بیشترین دقت را برای پارامتر EC در منطقة مورد مطالعه نشان دادند. افزون بر این، نتایج نشان داد دقت روش RBF و GPI به نسبت سایر روش ها پایین تر است.

زمینه و هدف: تحقیقات زیادی نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض اکسیژن زیاد، با تأثیر مثبت بر بازگشت به حالت اولیه عملکرد ورزشی را بهبود می بخشند.هدف از این تحقیق، تعیین تأثیر استفاده از مکمل اکسیژن در وهله های ریکاوری بر پاسخ لاکتات، اسیدیته و بی کربنات خون در شناگران تمرین کرده جوان بود. روش تحقیق: در این مطالعه، 20 شناگر تمرین کرده با میانگین سنی 20 تا 28 سال به طور تصادفی به دو گروه (10 نفر گروه تجربی و 10 نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از گرم کردن، شنای کرال سینه را با 80 تا 90 درصد رکورد به دست آمده و استراحت 1:30 دقیقه ای طی 12 بار در طول استخر اجرا کردند. پروتکل گروه تجربی شامل استفاده از مکمل اکسیژن با غلظت 40 درصد و ۱۰ لیتر در دقیقه به صورت مکمل و استنشاق توسط ماسک متصل به سیلندر در وهله های ریکاوری (استراحت 1:30 دقیقه ای) و در گروه کنترل وهله های ریکاوری به صورت غیرفعال بود. نمونه خون آزمودنی ها قبل و بعد از تمرین از سیاهرگ ورید بازویی گرفته شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین بین گروهی و از آزمون تی همبسته برای مقایسه درون گروهی بهره برداری گردید. تمام عملیات آماری پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و سطح معنی داری 05/0>p به اجرا درآمد. یافته ها : نتایج نشان داد میانگین میزان لاکتات، PH و بی کربنات خون شناگران دو گروه قبل و بعد از تمرین به لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشت (001/0=p) به طوری که پس از فعالیت ورزشی شدید میزان لاکتات خون در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (003/0=p)، همچنین میزان PH بعد از فعالیت ورزشی شدید در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (035/0=p). میانگین میزان بی کربنات خون شناگران نیز در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (000/0=p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق حاضر به نظر می رسد، استفاده از مکمل اکسیژن حین فعالیت ورزشی شدید بر لاکتات، اسیدیته و بی کربنات خون مؤثر است و می تواند به عنوان یک روش مداخله ای تأثیرگذار در بازیابی شرایط فیزیولوژیک بدن طی تمرینات مورد توجه قرار گیرد.

هدف: یکی از راهبردهای مورد استفاده ورزشکاران برای بهبود عملکرد در بسیاری از رشته های ورزشی، مصرف مکمّل های قبل از مسابقه اصلی است. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر یک دوره مصرف مکمّل بتاآلانین و بیکربنات سدیم بر PH، لاکتات خون و توان بی هوازی مردان نخبه تکواندوکار است. روش: 20 تکواندوکار نخبه به دو گروه 10 نفری تقسیم شدند. تکواندوکاران در طی 6 هفته 2/3 گرم روزانه بتاآلانین و 3/0گرم برحسب وزن، بیکربنات سدیم مصرف کردند. نمونه خونی و توان بی هوازی در دو مرحله، قبل و 24 ساعت بعد از پایان 6 هفته تمرین، ارزیابی شد. برای توصیف آماری داده ها از میانگین و انحراف معیار، و برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون t همبسته استفاده شد. سطح معناداری 05/0P≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: مصرف مکمّل بتاآلانین و مکمّل بیکربنات سدیم به همراه تمرینات تکواندو از افزایش در سطوح PH، لاکتات جلوگیری کرده و متعاقب آن باعث افزایش توان بی هوازی شده است. مکمّل بتا آلانین با دوز 2/3 گرم روزانه در مقایسه با مکمّل بیکربنات سدیم با دوز 3/0گرم احتمالاً به یک نسبت می تواند در جلوگیری از خستگی و افزایش توان در ورزشکاران مؤثر باشد و احتمالاً مکمل بتا آلانین با دوز بیشتر از 2/3 گرم روزانه نسبت به دوز 3/0گرم بیکربنات سدیم می تواند تأثیر بیشتری در جلوگیری از خستگی و افزایش توان داشته باشد. نتیجه گیری: فعالیت ورزشی تکواندو به همراه مصرف مکمّل بتاآلانین و بیکربنات سدیم، باعث جلوگیری از افزایش PH خون، و لاکتات خون می شود. همچنین موجب بهبود عملکرد توان بی هوازی می شود.