درمان گروهی شناختی - رفتاری

هدف: پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی افراد معتاد به مواد مخدر شهرستان قروه انجام شد. روش: جامعه مورد مطالعه شامل افراد معتاد مراجعه کننده به یکی از مراکز متادون درمانی ترک اعتیاد شهرستان قروه (نیکو سلامت) در سال 1392 بود. تعداد 60 نفر از افراد معتاد مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و تعداد 24 نفر از آن ها که در پرسشنامه افسردگی بالاترین نمرات را داشتند انتخاب شده و به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درمان گروهی شناختی - رفتاری به تعداد 12 جلسه یک و نیم ساعته در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل تحت هیچگونه درمانی قرار نگرفت. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی 21 سوالی افسردگی بک استفاده شد. یافته ها: نتایج حکایت از نمرات پایین تر گروه آزمایش در نمرات افسردگی داشت. نتیجه گیری: درمان گروهی شناختی-رفتاری در کاهش افسردگی افراد معتاد مؤثر است.

مقایسه اثر بخش درمان گروهی شناختی رفتاری و درمان گروهی بر پایه پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجان در مبتلایان مصرف کننده موادمحرک (مت آمفتامین) بود. این پژوهش از نوع آزمایشی می باشد. جامعه آماری، شامل تمامی مردان مصرف کننده مواد (مت امفتامین) هستند که به مراکز درمانی سرپایی شهر شیراز مراجعه کرده اند. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 28 مصرف کننده مت امفتامین که به صورت تصادفی در 3 گروه شامل: گروه آزمایشی مداخله درمان بر اساس پروتکل درمان گروه شناختی رفتاری مدل ماتریکس، مداخله درمان بر اساس پروتکل درمان گروهی بر پایه پذیرش و تعهد که در 24 جلسه 60 دقیقه ای در12 هفته (هفته ای 2جلسه) از مداخله های درمانی بهره بردند و گروه گواه که مداخله درمانی دریافت نکرد. گروههای آزمایشی و گواه پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان را در پیش از مداخله، پس از مداخله و پیگیری 3 ماهه تکمیل کردند. درمان گروهی شناختی–رفتاری و درمان گروهی بر پایه پذیرش و تعهد بر تنظیم شناختی هیجانی در پس آزمون اثر بخش می باشند، ولی در مرحله پیگیری این اثر بخش کاهش یافته اند و هم چنین، درمان گروهی بر پایه پذیرش و تعهد اثر بخش تر از درمان گروهی شناختی رفتاری بر بهبود تنظیم شناختی هیجان در پس آزمون و پیگیری است<strong>.</strong>

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر مداخلات شناختی-رفتاری (CBT) بر کنترل خشم دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه، کلیه دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان های منطقه 19 شهر تهران بودند. نمونه باتوجه به نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی های گروه آزمایش، در 8 جلسه 90 دقیقه ای (به صورت یک جلسه در هفته) تحت مداخله شناختی-رفتاری قرار گرفتند. گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خشم اسپیلبرگر بود که برای دو گروه، به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که کنترل خشم در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت.