مطالعه تطبیقی

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و مقایسه ابعاد برنامه ریزی استراتژیک ورزش قهرمانی بانوان کشورهای منتخب و ارائه راهکارهای پیشنهادی است. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و در تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل محتوا استفاده شده و روش گردآوری داده ها نیز مطالعات کتابخانه ای است. پس از مطالعه اسناد و منابع برنامه استراتژیک ورزش قهرمانی چند کشور منتخب، به مقایسه کیفی برنامه در این کشورها پرداخته شد. جامعه آماری این تحقیق را سازمان های ورزشی کشورهای دارای برنامه استراتژیک در حیطه ورزش قهرمانی تشکیل می دهند (7N=). نمونه آماری به صورت انتخابی هدفمند انتخاب شد (کشورهایی که حدودی و به طور خاص برای ورزش قهرمانی بانوان برنامه ارائه داده اند) که شامل: استرالیا، انجمن تفریحات و ورزش بانوان استرالیا، کارگروه بین المللی زنان و ورزش فنلاند، آفریقای جنوبی، بریتانیا، کانادا و ایران است. جمع آوری اطلاعات از طریق جستجو در وب سایت ها، مقالات علمی، تحقیقات داخلی و خارجی، کتب مرتبط، اسناد، شواهد و مدارک موجود است. نتایج و یافته های نهایی تحقیق نشان می دهند در ایران به طور عام در مورد ورزش قهرمانی و به طور خاص درباره ورزش قهرمانی بانوان برنامه استراتژیک ارائه شده، ولی در کشورهای منتخب برنامه جداگانه ای برای ورزش بانوان تدوین نشده است. نتایج پژوهش حاضر با تشریح گام ها و اقدامات مورد نیاز می تواند نقشی مهم در توسعه ورزش قهرمانی به شکل عام و ورزش قهرمانی بانوان به طور خاص ایفا نماید.

هدف کلی تحقیق مطالعه تطبیقی چگونگی تأمین مالی باشگاه های فوتبال حرفه ای لیگ برتر ایران و انگلستان در فصل90-1391بود. پژوهش از نظر هدف کاربردی و به روش توصیفی-تحلیلی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه باشگاه های فوتبال حاضر در لیگ برتر ایران و انگلستان بود که سه باشگاه در دسترس از کشور انگستان و پنج باشگاه از ایران به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از اسناد و مدارک و همچنین پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه با استفاده از نظر متخصصان مالی و اساتید مدیریت ورزشی و روایی سازه با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی آن نیز از طریق آلفای کرونباخ 89/0 محاسبه گردید. نتایج تحقیق نشان داد چگونگی تأمین مالی باشگاه های فوتبال حرفه ی لیگ برتر ایران با شیوه های تأمین مالی باشگاه های فوتبال انگلیس تفاوت آشکار دارد. اکثر باشگاه های فوتبال حرفه ای ایران مبتنی بر کمک های مستقیم دولت و سازمان های صنعتی(65%)بوده، اما باشگاه های انگلستان خصوصی و از طریق حق پخش تلویزیونی(31%)، درآمد روز مسابقه(21%) و جریان نقد حاصل از تجارت(22%) تأمین مالی می شدند. دولتی بودن باشگاه ها، عدم شفافیت صورت های مالی، امتناع صدا و سیما از پرداخت حق پخش آگهی و مسابقات به باشگاه ها، عدم رعایت قانون حق مؤلف، برنامه ریزی نامناسب مسابقات، عدم موفقیت بازاریابی باشگاه ها، عدم آگاهی مدیران باشگاه ها از روش های نوین تأمین مالی، استفاده محدود از مدیران خلاق و با تخصص های تجاری و مالی در سطوح مختلف از جمله موانع مهم تأمین مالی در باشگاه ها فوتبال حرفه ای لیگ برتر ایران بود.