توانش تعاملی

یکی از مفاهیم بنیادینِ نظریه اجتماعی-فرهنگیِ ویگوتسکی، مفهوم منطقه توسعه تقریبی(ZPD) است که پژوهشگران آموزش زبان دوم آنرایک چارچوب مفید برای آموزش و یادگیری زبان دوم تلقی می کنند. ون لیر (2004) معتقد است که می توان ZPD را در محیط های تقریبی کوناگون فعال کرد و تنها به سناریوی متخصص-نوآموز محدود نمی شود. این مطالعه بررسی کرد که آیا تعامل زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی با افرادی با توانایی متفاوت برای انجام فعالیت های تعاملی(در محیط های تقریبی) منجر به توسعه توانش تعاملی آنان می گردد. مدل یانگ (2011) در ساخت آزمون توانش تعاملی در پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. سه کلاس گفت وشنودِ زبان خارجی انگلیسی در یکی از دانشگاههای جنوب غرب ایران به صورت تصادفی بعنوان گروه های ناهمسان متخصص-نوآموز، همسان و شاهد قلمداد شدند. تعاملات همساخته گروه ها در شرایط (غیر)متقارن ZPD ضبط وسپس جهت تشخیص توسعه توانش تعاملی زبان آموزان در زبان دوم تحلیل شد. از رویکردِ چندگانه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد در حالی که دو گروه ZPDعملکرد بهتری در پس آزمون های توانش تعاملی نسبت به گروه غیرZPD داشتند، تفاوت معنی داری بین توسعه توانش تعاملی شرکت کنندگان در محیط های توسعه تقریبی متقارن و نامتقارن یافت نشد. همچنین تحلیل میکروپیدایشی نشان داد که شرکت و فعالیت در محیط های تقریبی متفاوت می تواند به نحو تاثیرگذاری باعث آگاهی از مکانیزم ها و هنجارهای تعامل گفتاری زبان دوم شود و در ادامه سبب توسعه توانش تعاملی گردد. یافته ها برکاربردِ تعاملِ -ZPDمحور (نا)همسان بر توسعه توانش تعاملی زبان دوم دلالت دارند.

تعامل نه تنها دریادگیری زبان بشر عاملی بنیادین محسوب می شود، بلکه درزندگی اجتماعی وی نیز عنصری اساسی است. با توجه به اهمیت بررسی تعامل درزبان دوم که محوریت اجتماعی دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرآموزش تعامل-محور (مبتنی بر مکالمه کاوی) بر توانش تعاملی درتکالیف زوج-گفتار بوده است که بدین منظور 124 زبان آموز سطح متوسط بر اساس نمرات آن ها، در آزمون تعیین سطح تافل، در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. گروه آزمایش علاوه بر منابع اصلی خود، مکالمات برگزیده از کتاب فراترازگفتار را طبق چرخه آموزشی فیلیپی و روهان (2015) فراگرفتند درحالی که گروه کنترل تنها در معرض یادگیری منابع اصلی خود بودند. توانش تعاملی آن ها در 4 تکلیف مختلف زوج-گفتار به وسیله مقیاس سنجش توانش-تعاملی ونگ (2015) مورد سنجش قرارگرفت. نتایج برآمده از تحلیل کواریانس موید موفقیت گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. بنابراین شایسته است که معلمان با اتخاذ این رویکرد آموزشی، فرصت هایی دراختیار زبان آموزان قرار دهند تا آن ها بتوانند به شکل معناداری مفاهیم اصلی مکالمه را در زبان گفتار همسازی نمایند. این تعامل می تواند منجر به هوشیاری بیشتر در مهارت گفتاری و نیز طبیعی تر به نظر رسیدن مکالمات روزمره آن ها شود.

طی ده سال گذشته، بحث بر سر دوگانه بومی/جهانی در مورد نقش و ارزش زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی عمیق تر شده است. انگاره های پیشنهاد شده برای بهبود توانش ارتباط بین فرهنگی و فرافرهنگی در پژوهش های زبان شناسی کاربردی (به عنوان مثال، بایرام ۱۹۹۷، کرامش 2010) که در این ژورنال نیز توسط کرامش (2013) به آن ها اشاره شده، جهت پیشرفت مهارت ارتباطی زبان آموزان انگلیسی به کار رفته اند، اما آیا این انگاره ها توانایی زبان آموزان برای درک رابطه میان «خود » و «دیگری » را ورای مرزهای فرهنگی بیشتر کرده اند؟ در این دنیایی که روزبه روز بیشتر به سمت جهانی شدن پیش می رود، «فرهنگ» بیش از همیشه در حال محو شدن است؛ بنابراین، این مقاله مزایای استفاده از رویکرد میان گفتاری به جای رویکرد بین فرهنگی را جهت آموزش توانش ارتباط به زبان انگلیسی مورد بررسی قرار می دهد. این مقاله به بحث در مورد امکان این که زبان آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می پردازد. این مقاله به بحث در مورد امکان این که زبان آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می پردازد. این مقاله به بحث در مورد امکان این که زبان آموزان انگلیسی بتوانند در عین وفاداری به میراث فرهنگی خود، از طریق چندین سیستم گفتاری (اسکالن و همکاران 2012) وارد مکالمه شوند می پردازد.