صنع الله ابراهیم

احمد شاملو در ادبیّات فارسی و بدر شاکر السّیاب در ادبیّات عربی، از شاعرانی هستند که مضمون های گوناگونی را در قالب شعر روایی، ارائه نموده اند؛ تا به وسیلة آن، مفاهیم ژرف تر و گسترده تری را به مخاطب خود عرضه نمایند. این پژوهش، کوششی در بررسی تطبیقی عناصر مشابه روایت، بر اساس رویکرد نقدی ادبیّات تطبیقی (مکتب آمریکایی)، در قصیده «مرد مصلوب» اثر احمد شاملو و قصیده «المسیح بعد الصّلب» سرودة سیاب، به هدف دستیابی به زیباشناختی عناصر روایی دو شاعر و استفادة آن ها از ابزارها و فضاهای تکنیکی و هنری روایت در این دو سروده است. پژوهش حاضر، نشان می دهد که هر دو شاعر در روایت خود، از عناصر روایی مانند پیرنگ، صحنه پردازی، کشمکش، گفتگو، وصف، زاویة دید و بن مایه، به شکل هنرمندانه ای بهره گرفته و با آفرینش تصاویر و فضاسازی های مناسب،تأثیر چشمگیری بر ذهن و روان مخاطب بر جای

استدعت ظروف مصر الجدیده بعد منتصف القرن العشرین ضروره إعاده التفکیر فی مختلف المقولات الفنیه والفکریه السائده، وفی هذا الإطار أخذ الواقعیون الجدد یبحثون عن أسالیب أکثر ثراء فی التعبیر عن الواقع الجدید بغیه الاقتراب من الواقع أکثر فأکثر. یعتبرصنع الله ابراهیم من الواقعیین الذین رأوا أنّه آن الأوان للخروج من الأنماط التقلیدیه المستهلکه، والکتابه برؤیه واقعیه جدیده تختلف عن واقعیه الجیل السابق. تمکّن هذا الروائی فی روایته «نجمه أغسطس»(1974) من کشف النقاب عن تناقضات الحاضر وسلبیاته، بالإمعان فی تفاصیل وقائع الحیاه الیومیه، وبالابتعاد عن التدخل فی الأحداث. تکشف دراسه عناصر الروایه عن غیاب البطل وظهور عدد کبیر من الشخصیات التی تبقی طیله الروایه مسطحه وغیر نامیه. إنّ الزمن طبیعی، تتکرر الأیام بصوره تکاد تکون متشابهه، ویختفی الاسترجاع الداخلی والاستباق. تزخر الروایه بأماکن متنوعه، لکل منها فاعلیتها فی خدمه الحدث الروائی، کما تخلو من الحبکه التقلیدیه المتّسمه بالصراع والعقده ثم حلّها. تعالج الدراسه، الوقعیه الجدیده ومکوناتها فی الروایه من خلال تسلیط الضوء علی مضمونها وعناصرها الروائیه؛ والمنهج الذی تتبعه تکاملی، إذ تستعین بآراء نقاد ومنظّرین أهمهم ألان روب جرییه، لإخراج النتائج بشکل وصفی- تحلیلی.