مراحل چرخه عمر

تصمیم گیری در مورد تقسیم سود، موضوع با اهمیتی است. زیرا این تصمیم تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عوامل اقتصادی است. یکی از این عوامل اقتصادی، چرخه عمر شرکت می باشد. طبق تئوری چرخه عمر، شرکت ها در مراحل مختلف چرخه عمر از نظر مالی و اقتصادی دارای نمودگرها و رفتارهای خاصی هستند. بدین معنی که مؤسسات و شرکت ها با توجه به هر مرحله از حیات اقتصادی خود، سیاست وخط مشی مشخصی را دنبال می کنند. بنابراین، پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه پرداخت سود نقدی و سرمایه گذاری است که در طی مراحل چرخه عمر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. بر همین اساس، فرضیه های پژوهش به وسیله رگرسیون داده های ترکیبی برای دوره زمانی میان سالهای1382 تا 1391در بورس اوراق بهادار تهران مورد آزمون قرار گرفته است که از میان آنها در مجموع 680 سال شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که میان سرمایه گذاری و پرداخت سود نقدی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد اما ارتباط شان در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت با هم متفاوت است.

هدف پژوهش، تعیین تأثیر تخصص حسابرس در صنعت و دوره تصدی حسابرس بر قابلیت مقایسه صورت های مالی با تأکید بر چرخه عمر شرکت است. در این پژوهش قابلیت مقایسه صورت های مالی با استفاده از مدل دی فرانکو (2011)، تخصص حسابرس در صنعت با استفاده از مدل کریشنان (2003) و دوره تصدی حسابرس با استفاده از تعداد سال های متوالی انجام خدمات حسابرسی را یک حسابرس اندازه گیری کرده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش شناسی علّی پس رویدادی است. جامعه آماری، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستند و با روش نمونه گیری حذف نظام مند 112 شرکت در نمونه آماری قرار گرفته اند. دوره زمانی پژوهش سال های 88 تا 94 است. برای آزمون فرضیه ها از تجزیه و تحلیل رگرسیون بهره گیری شده است. نتایج نشان می دهد تخصص حسابرس در صنعت بر قابلیت مقایسه صورت های مالی در کل و در مرحله بلوغ، تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین ، دوره تصدی حسابرس بر قابلیت مقایسه صورت های مالی در کل و در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت تأثیری ندارد.

هدف: وجود اطلاعات باکیفیت، عامل مؤثری برای افزایش اطمینان سرمایه گذاران در تخصیص بهینه منابع در قالب تصمیم های سرمایه گذاری و تأمین مالی است. در این راستا، یکی از عوامل بیرونی مؤثر بر کیفیت گزارشگری مالی، نگرش اجتماعی شرکت ها برای تأمین منافع همه گروه های ذی نفع، به عنوان مشروعیت اجتماعی است؛ ولی پایبندی شرکت ها به این موضوع با توجه به الزام موجود برای اجرای رویه های متفاوت تجاری در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت، نیز متفاوت است. با توجه به این مقدمه، هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مسئولیت پذیری اجتماعی با قابلیت مقایسه اطلاعات حسابداری در مراحل چرخه عمر شرکت است. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، هم بستگی و پس رویدادی است. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، 123 شرکت در فاصله زمانی سال های 1391 تا 1398 انتخاب و با استفاده از مدل های رگرسیونی چند گانه تحلیل شدند. برای اندازه گیریشاخص مسئولیت پذیری اجتماعی، ازسه بُعد اقتصادی، قانونی و اخلاقی مسئولیت پذیری اجتماعی مشابه روش جیو و راپونس (2010) استفاده شد. برای اندازه گیری قابلیت مقایسه صورت مالی از مدل دی فرانکو و همکاران (2011) و برای چرخه عمر شرکت از روش دیکنسون (2011) منطبق بر الگوی جریان های وجوه نقد استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها نشان می دهد که شاخص کل مسئولیت پذیری اجتماعی، بر قابلیت مقایسه اطلاعات تأثیر مثبتی دارد. از سوی دیگر، شاخص مسئولیت پذیری اجتماعی در مرحله رشد بیشترین و در مرحله بلوغ کمترین تأثیر را می گذارد و در مرحله افول، بر قابلیت مقایسه اطلاعات تأثیری ندارد. نتیجه گیری: افزایش مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت برای پاسخ گویی شفاف در مقابل عملکرد سالانه خود به ذی نفعان مختلف و در نتیجه، نظارت بیشتر بر عملکرد شرکت، عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش داده و بر این اساس، کیفیت و قابلیت مقایسه اطلاعات را افزایش می دهد. شرکت ها در مراحل رشد و بلوغ تجاری، به سبب دسترسی بیشتر به منابع مالی و تمرکز بر استراتژی تمایز، برای افزایش کیفیت گزارشگری و تقویت جایگاه رقابتی خود، از مسئولیت پذیری اجتماعی استفاده می کنند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش کیفیت گزارشگری مالی در کاهش اثرهای محدودکننده تقسیم سود بر سرمایه گذاری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در مراحل چرخه عمر است. در این راستا 110 شرکت با روش نمونه گیری حذفی برای دوره مالی 1391- 1385 انتخاب شد. فرضیه های پژوهش به کمک الگوی داده های ترکیبی آزمون شد. نتایج پژوهش نشان داد کیفیت بالای گزارشگری مالی، اثرهای محدودکننده (منفی) تقسیم سود بر سرمایه گذاری شرکت ها را کاهش می دهد. همچنین به پیروی از الگوی پارک و چن (2006)، شرکت های نمونه به مراحل رشد، بلوغ و افول دسته بندی شدند. بر اساس یافته های پژوهش، کیفیت بالای گزارشگری مالی، اثرهای محدودکننده تقسیم سود بر سرمایه گذاری شرکت های حاضر در مرحله بلوغ را کاهش می دهد؛ در حالی که بر ارتباط بین تقسیم سود و سرمایه گذاری شرکت های حاضر در مرحله رشد و افول تأثیری نمی گذارد.