دانش آموز پسر

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر گرایش ها آسیب زای عاطفی دانش آموزان پسر (پایه ی اول دبیرستان) با جنس مخالف برافت تحصیلی آن ها هست. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پایه ی اول دبیرستان های پسر شهر مرند در سال 93- 1392 است که از این جامعه آماری تعداد 60 نفر (30 نفر بدون گرایش عاطفی و 30 نفر دارای گرایش عاطفی) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت داده شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی- مقایسه ای (پس رویدادی) هست. ابزار جمع آوری داده ها شامل؛ معدل (پیشرفت تحصیلی) دانش آموزان در دروس ریاضی، زبان انگلیسی و علوم زیستی و بهداشت و پرونده های مشاوره ای بوده است که از طریق دفتر مشاوره تهیه شده است. برای تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده از روش های آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی t مستقل جهت مقایسه گروه ها استفاده شده است. نتایج حاصله از تحقیق نشان داد؛ میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای گرایش عاطفی (1/27) کمتر از میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی (7/54) دانش آموزانی است که دارای گرایش عاطفی به جنس مخالف ندارند. درعین حال هرچقدر گرایش ها آسیب زای عاطفی دانش آموزان پسر (پایه ی اول دبیرستان) با جنس مخالف بیشتر بوده بر افت تحصیلی آن ها (در دروس ریاضی، علوم زیستی و بهداشت و زبان انگلیسی) افزوده شده است.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر خودگویی های مثبت بر سرزندگی تح صیلی و اضطراب امتحان دانش-آموزان با اختلال یادگیری خاص بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دارایاختلال یادگیری خاص سوم ابتدایی آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 98- 97 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. بدین معنا که از 6 ناحیه آموزش و پرورش شهر اصفهان، دو ناحیه و از این دو ناحیه شش مدرسه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. دانش آموزان پسر دارای اختلال یادگیری با پرسشنامه مشکلات یادگیری کلواردو انتخاب و با آزمون هوش وکسلر چهارم به لحاظ هوشی همگن شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و کنترل (15) قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پژوهش در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب فیلیپس و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی پاسخ دادند جلسات آموزشی شامل ده جلسه نوده دقیقه ای بر اساس نظریه ی مایکنبام و با تاکید بر روش شناختی-رفتاریی بود. گروه کنترال تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل کوارایانس انجام شد. نتایج بیان کننده ی این مطلب است که آموزش خودگویی مثبت در کاهش اضطراب و بهبود سرزندگی تحصیلی دانش آموزان پسر تأثیر معنی دار (001/0 > p) داشته است. بر اساس نتایج آموزش خودگویی مثبت به دانش آموزان روش مناسبی برای بهبود سرزندگی تحصیلی، و کاهش اضطراب دانش آموزان پسر با اختلال یادگیری است.