تئاتر کودک و نوجوان

هدف: شناسایی مشکلات نشر نمایشنامه کودک و نوجوان. روش/ رویکرد پژوهش: روش پژوهش پیمایشی- توصیفی و جامعه مورد بررسی شامل 160 ناشراست. داده ها با پرسشنامه گردآوری و بین 113 ناشر توزیع شد، سپس بررسی های آماری توسط نرم افزارهایSPSS وExcel انجام گرفت. برای پرسش های اساسی از آزمونt استفاده شده است. یافته ها: کمی تقاضا از طرف تهیه کنندگان تئاتر کودکان و نوجوانان با 4/89 درصد، مهم ترین مشکل است. از نظر 3/59 درصد پاسخ گویان، متن نمایشنامه ها از لحاظ کیفی در حد متوسط است؛ 54 درصد کیفیت ترجمه ها را متوسط و 6/56 درصد نیز تألیف ها را متوسط دانسته اند. 9/61 درصد تصویرسازی را و 2/52 درصد نیز کیفیت نمایشنامه های کودک و نوجوان را از لحاظ امور فنی و چاپ، خوب ارزیابی کرده اند.

این مقاله به بررسی نقش عناصر بیان نمایشی در تئاتر کودک و نوجوان، با رویکرد تئاتر درمانی پرداخته است. در ابتدا تعریفی از هنر تئاتر ارائه می دهد و بعد از آن به تشریح عناصر بیان نمایشی می پردازد. سپس با توجه به اینکه تئاتر کودک و نوجوان به دلیل نوع مخاطب خاص آن از جهات بسیاری می تواند مورد بررسی قرار گیرد، به ویژگی های این گروه سنی اشاره می کند. براین اساس مفاهیم، روش ها و ساختار تئاتر کودک و نوجوان را ذکر می نماید و سپس به بررسی تئاتر درمانی به عنوان گونه ای خلاق از هنردرمانی می پردازد و عناصر بیان نمایشی ویژه تئاتر کودک و نوجوان در تئاتر درمانی را تحلیل می کند و به این نتیجه می رسد که در تئاتردرمانی برای کودک و نوجوان، عناصر بیان نمایشی، نقش مؤثری را ایفا می کنند. اصلی ترین سوال مقاله، بررسی تأثیر عناصر در تئاتر کودک و نوجوان است که براساس آن فرضیه موثر بودن عناصر نمایشی بر این نوع تئاتر با رویکرد درمانی شکل گرفته و نتیجه گیری شده که در تئاتر درمانی با کودک و نوجوان، عناصر نمایشی نقش موثری را ایفا می کند و استفاده از این روش برای درمان این نوع مخاطب خاص، مناسب تشخیص داده شد.