مقررات ورزشی

هدف این پژوهش تحلیل روابط و راهکارهای مرتبط با موانع حقوقی ورزش زنان بود. روش تحقیق از نوع اکتشافی متوالی با رویکرد تحلیل مضمون استقرایی در بخش کیفی و تحلیل علّی در بخش کمّی بود. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل دو بخش منابع انسانی (خبرگان حقوق و حقوق ورزشی، اساتید مدیریت ورزشی، نایب رئیسان فدراسیون های ورزشی و آشنا به حقوق ورزش) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه ای و رسانه ای مرتبط) بود. مصاحبه شوندگان و منابع اطلاعاتی به تعداد قابل کفایت، به صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند (10 نفر و 23 سند). در بخش کمّی، جامعه آماری خبرگان حقوق ورزشی بودند که به صورت هدفمند و دردسترس 30 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند به همراه مطالعه کتابخانه ای نظام مند و پرسشنامه خبرگانی برای تحلیل روابط علّی بود. روایی ابزار بر اساس شایستگی عملی، اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تأیید شد. چارچوب مفهومی نهایی در 24 مؤلفه و 5 بعد شناسایی و طبقه بندی شد. موانع نیز شامل پنج حوزه علمی-آموزشی، نیروی انسانی، قانونی و حقوقی، ساختاری-مدیریتی و فقهی-شرعی بودند. براساس تحلیل کمّی، موانع انسانی و موانع فقهی-شرعی به عنوان عوامل علّی و موانع آموزشی- علمی، موانع قانونی، موانع مدیریتی- ساختاری، عوامل معلول محسوب می شوند؛ بنابراین توجه به برگزاری کلاس های آموزشی در زمینه حقوق ورزشی و ارتقای سطح سواد حقوقی مربیان و ورزشکاران زن و تدوین قوانین حمایتی از حقوق زنان در زمینه ورزش و پخش مسابقات زنان در رشته های مختلف می تواند تأثیر موانع را کاهش دهد.