معرفت ترکیبی

در کتاب و سنّت و شرع مبین، معرفت خداوند معرفتی فطری و دارای سابقه ای ازعوالم قبل است. در این نوشتار ابتداء به سابقه این معرفت فطری اشاره شده و به دنبال آن به جایگاه ها و مواقف دریافت این معرفت توحیدی در شرع مبین که به فعل خداوند متعال تحقّق می یابد تذکر داده می شود. پس از آن، از عوامل و موانعی که موجب محرومیّت و بهره مند نشدن از معرفت توحیدی می گردند، یاد می شود. نگارنده با اشاره ای مختصر به مبانی معرفت خداوند متعال در علوم بشری به موقف دریافت معرفت ادراکی در شاخه عرفانی علوم بشری اشاره می کند و با آگاهی از مواقف معرفت از دیدگاه شرع و مقایسه آن با موقف معرفت در عرفان بشری، مغایرت شدید معرفت خداوند متعال در کتاب و سنت با معرفت در عرفان بشری آشکار می سازد.